„Gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka”

Iz 48, 18 – pierwsze czytanie mszalne

Fragment, w którym Bóg przypomina Izraelowi o znaczeniu i skutkach życia według przykazań.

Człowiek żyje w niepewności: troska o bezpieczeństwo swoje i najbliższych, niepokoje związane z przyszłością spędzają mu niejednokrotnie sen z powiek. Przytłoczony przez trudne doświadczenia, pragnąc uciec od przerastającej go rzeczywistości sięga po to, co wydaje się odpowiadać jego zapotrzebowaniu: by zapomnieć, by odejść jak najdalej od tego, czego już nie da się znosić… W tym wszystkim zagłuszony zostaje Głos dający pewność, pełen otuchy – „Bóg nie pozwoli kusić was ponad to, co zdołacie znieść” (1 Kor 10, 13), czy w innym miejscu: „Bądźcie (…) poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was” (Jk 4, 7). Bo prawdziwy pokój możemy odnaleźć jedynie w Bogu (por. Ps 62, 2.6), któremu na nas zależy (por. 1 P 5, 7) – dochowanie Mu wierności w każdej sytuacji jest jedyną drogą do prawdziwego ukojenia serca.

Bądźmy wierni, aby otrzymać obiecany wieniec życia (por. Ap 2, 10).

ks. Jakub Dąbrowski