"Nie stawiajcie oporu złemu.

Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek,

nadstaw mu i drugi".

Powyższe słowa wyjęte są z „kompendium” nowej sprawiedliwości, którą Jezus proklamuje w Kazaniu na Górze (Mt 5, 3 – 7, 29).

Odwet za doznaną zniewagę lub krzywdę jest odruchem niemalże naturalnym, sankcjonowanym i przez Prawo, i przez większość prawnych kodeksów starożytności. Jezus jako nowy Prawodawca odrzuca prawo odwetu (ius talionis). Nie oznacza to bynajmniej zachęty do niedostrzegania bądź biernej akceptacji zła. Chrześcijanin ma znosić krzywdy z pokorą Sługi Jahwe (zob. Iz 53, 1 – 13) zawierzając Bogu swa trudną sytuację. „Lepiej jest bowiem – jeżeli taka wola Boża – cierpieć dobrze czyniąc, aniżeli czyniąc źle” (1 P 3, 17). Jezusowe słowa wzywają przede wszystkim do zawierzenia sprawiedliwości Boga, który w swoim czasie niechybnie wymierzy sprawiedliwość (por. Rz 12, 19 -21).

„Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” (Rz 12, 21).