Ks. Marek Zołoteńki 

Cykl sześciu katechez kerygmatycznych.

 

 

  T: Boża miłość. Cele: 

A. poznawczy:

-uświadomienie uczniowi Bożej miłości i Bożego planu względem jego osoby.

B. kształcący:

-kształtowanie umiejętności posługiwania się Pismem św.,

-kształtowanie umiejętności dostrzegania miłości Boga przez pryzmat Pisma św.

C. pedagogiczny:

-kształtowanie pozytywnego stosunku ucznia do życia.

 Środki dydaktyczne: 

-Pismo święte,

-zeszyt ucznia,

-tablica.

 Metody nauczania: 

-analiza,

-synteza,

-wykład.

 Formy pracy: 

-jednostkowa,

-zbiorowa.

 

1. Wprowadzenie.

 

-Modlitwa o światło Ducha Świętego przy odczytywaniu tekstów biblijnych.

 

-Sprawdzenie zadania domowego.

 

      Od dzieciństwa każdy z nas słyszy o tym, że Bóg jest miłością. Nikt z nas temu nie przeczy, a jednak są tacy, którzy obserwując zło istniejące w świecie powątpiewają o tym, co więcej, ich stan duchowy może ostudzać ewangelizacyjny zapał chrześcijan. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy sami chrześcijanie, pomimo swej przynależności do wspólnoty Kościoła, a zatem do wspólnoty uczniów Chrystusa, nie potrafią uzmysłowić sobie osobistego, intymnego doświadczenia obecności miłującego Boga.

 

1. Rozwinięcie i pogłębienie.

 

Budzenie zainteresowania tematem katechezy przez pytania.

 

Odpowiedzmy sobie na pytania dręczące wielu, nie tylko młodych ludzi, powracające zwłaszcza w trudnych sytuacjach życiowych: Czy warto żyć? Czy na ziemi jest coś dobrego?

Zacznijmy od pierwszej księgi Starego Testamentu-Księgi Rodzaju. Przeczytajmy Rdz 1, 4.10.12.18.21.25.31. (Katecheta zapisuje na tablicy skróty wszystkich fragmentów biblijnych, w trakcie podawania ich podczas katechezy a uczniowie odczytują wybrane wersety, a następnie odpowiadają na pytanie).

Jakimi słowami kończy się każdy akt stwarzania?

Odp. ucznia: „I widział Bóg, że to było dobre”, po zakończeniu stwarzania: „Bóg widział, że wszystko, co uczynił było bardzo dobre”.

Tylko Bóg ma prawo wydać słuszny osąd o swoim dziele i powiedzieć: „to jest bardzo dobre”, co wcale nie musi się zgadzać z osądem człowieka. Będąc częścią stworzenia człowiek nie rozumie wielu elementów, nie widzi ich w horyzoncie całości i może o nich błędnie myśleć, że są niepotrzebne a nawet złe. Bóg jednak, który zaplanował świat, nadał znaczenie swojemu stworzeniu, mówi, że jest ono nie tylko dobre, ale bardzo dobre, dlatego człowiek może się radować, że został stworzony przez Boga i nie musi gnębić się pytaniami: Czy jest na ziemi coś dobrego? Czy warto żyć?

      Owszem, w doczesnym życiu spotykamy się z cierpieniem, które wydaje się nam niewygodne. Jednak fakt, że wszystkie dzieła stworzenia są bardzo dobre, czyni możliwym znoszenie niedoli, cierpienie z kimś, kto cierpi, nie poddawanie się zwątpieniom, ponieważ zamiary Stwórcy są dobre. Posłuchajmy, co mówi o nich Jr 29,11 (wybrana osoba odczytuje tekst).

Jaki plan ma Bóg dla każdego nas?

Odp. ucznia: „plan pełen pokoju, a nie zguby, by zapewnić wam przyszłość jakiej oczekujecie (Jr 29,11).

Pismo św. Zaświadcza, że Bóg naprawdę troszczy się o nas. On kocha nas i chce, aby nasze życie było obfite i szczęśliwe. Odczytajmy J 10,10b: „Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości”, i 1P 5,7: „wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was” (fragmenty odczytują wybrani uczniowie).

Bóg oferuje nam nie tylko obfite życie w doczesności, ale również w wieczności. Oferuje nam własne życie, życie w Duchu Świętym, które trwa na wieki. O tym jak bardzo Bóg jest zainteresowany szczęściem każdego nas mówią jeszcze inne dwa fragmenty z Nowego Testamentu: 1J 4,10: „W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę Przebłagalną za nasze grzechy” i J 3,16: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął ale miał życie wieczne”.(Fragmenty odczytują uczniowie).

 

1. Podsumowanie.

 

Jaki zatem jest względem człowieka Bóg, co dla niego ma, czego pragnie także dla każdego nas, konkretnie dla ciebie?

Odp. ucznia: Bóg mnie kocha, ma dla mnie wspaniały plan i pragnie dla mnie życia obfitego, szczęśliwego. (Jest to wniosek, do którego powinni dojść wspólnie uczniowie.)

 

1. Zastosowanie.

 

Skoro tak właśnie jest, skoro Bóg jest dobry, stworzył wszystko jako bardzo dobre i ma dla każdego wspaniały plan, to nie powinniśmy więcej wątpić w Jego miłość, pytając się czy warto żyć, czy na ziemi jest coś dobrego. Potrzebujemy szukać Boga i odnajdywać Go w świecie, w którym dostrzegamy zło. Jezus przyszedł zbawić nasz cierpiący świat.

Jeżeli mamy jeszcze czas wyraźmy to w śpiewie: „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale życie wieczne miał”.

 

Zapis do zeszytu:

 

Zapiszmy w naszych zeszytach cytaty biblijne poznane podczas dzisiejszej lekcji, oraz wniosek, jaki nasunął się nam podczas podsumowania dzisiejszej katechezy: Bóg mnie kocha, ma dla mnie wspaniały plan i pragnie dla mnie życia obfitego, szczęśliwego.

 Zakończenie.

Jako zadanie domowe proszę potraktować naukę na pamięć wybranego fragmentu, który poznaliście dzisiaj na lekcji religii.

 

Modlitwa o osobiste doświadczenie Bożej miłości.

   T: Grzech oddziela człowieka od Boga. Cele: 

A. poznawczy:

-uczeń ma poznać czym jest grzech.

B. kształcący:

-kształtowanie umiejętności posługiwania się Starym i Nowym Testamentem.,

-kształtowanie umiejętności odpowiadania na pytanie o obecność zła w świecie.

C. pedagogiczny:

-budzenie w uczniu pragnienia odrzucenia zła, którego doświadcza z powodu własnych grzechów.

 Środki dydaktyczne: 

-Pismo święte,

-zeszyt ucznia,

-tablica.

 Metody nauczania: 

-analiza,

-synteza,

-wykład.

 Formy pracy: 

-jednostkowa,

-zbiorowa.

 

1. Wprowadzenie.

 

-Modlitwa o umiejętność wyraźnego odróżniania dobra od zła.

 

-Sprawdzenie zadania domowego.

 

Na ostatniej lekcji religii mówiliśmy o wspaniałym planie Boga dla każdego człowieka. Wielu ludzi nie doświadcza go a Boża miłość wydaje się im czymś abstrakcyjnym, obcym, podobnie jak zresztą sam Pan Bóg-obcy i daleki. Życie pełne jest bólu, zranień, cierpienia, ubóstwa i różnego rodzaju niesprawiedliwości. To prawda. Jednak takie życie nie było Bożym zamiarem. Bóg stworzył świat jako miejsce radości, pokoju i szczęścia. Kiedy rozglądamy się po świecie, musimy przyznać, że jest coś złego w relacjach między ludźmi, państwami i rasami.

 

1. Rozwinięcie i pogłębienie.

 

      Sięgnijmy do Księgi Rodzaju, gdzie grzech jest przedstawiony jako akt nieposłuszeństwa ze strony Adama i Ewy, którzy reprezentują każdego człowieka i świadomie, rozważnie występują przeciwko przykazaniu Bożemu. (Katecheta zapisuje na tablicy skróty wszystkich cytatów, w trakcie podawania ich podczas katechezy a jeden z uczniów odczytuje głośno Rdz 3,13: „Wtedy Jahwe Bóg rzekł do niewiasty: „ Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”). Adam i Ewa byli nieposłuszni, ponieważ zwiedzeni przez węża chcieli być jak Bóg-znać dobro i zło. (Jeden z uczniów odczytuje na głos Rdz 3,5: „Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło”). Chcieli oni sami kierować swoim życiem, być mistrzami dla samych siebie. Ich odmowa była odstąpieniem od polegania na Bogu, który ich stworzył i zdecydowaniem się na poleganie na sobie. Czyniąc to, Adam i Ewa zniszczyli relację jedności z Bogiem, jaką wcześniej posiadali.

      Ludzie dali się oszukać wężowi (Rdz 3, 13). W Księdze Mądrości 2, 24: „A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą” (jeden z uczniów odczytuje ten fragment na głos) wąż otrzymuje swoje prawdziwe imię: Diabeł. Jago bronią jest podstęp i oszustwo. Pan Jezus nazywa go mordercą i oszustem. (Wybrany uczeń odczytuje J 8,44: „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa”).

      Spróbujmy na podstawie Rdz 3 odpowiedzieć sobie na pytanie: Czym jest grzech?

Odp. uczniów:

-grzech można określić jako zerwanie więzi z Bogiem (czyn),

-grzech to sytuacja, kiedy człowiek ze swojej winy poddaje się mocom zła (sytuacja),

-grzech to nie tylko odseparowanie się od Boga, ale również popadnięcie w niewolę szatana.

 

1. Podsumowanie.

 

Podsumujmy nasze spostrzeżenia na temat grzechu opierając się tym razem o teksty Nowego Testamentu. (Chętni uczniowie czytają polecone fragmenty i wspólnie z klasą odpowiadają na pytania:)

Kto zgrzeszył? Rz 3, 23: „..wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej,…”

Odp. ucznia: Zgrzeszyli wszyscy ludzie.

Dlaczego istnieje grzech? Rz 1, 28: „A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic nie zdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi.”

Odp. ucznia: Ludzie nie zachowali prawdziwego poznania Boga, ale oparli się wyłącznie na rozumie.

Co jest zapłatą za grzech? Rz 6,23: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”

Odp. ucznia: Zapłatą za grzech jest śmierć.

Ale darem Boga jest?

Odp. ucznia: Darem Boga jest życie w Chrystusie Panu.

Zatem jaki jest powód, dla którego doświadczamy zła a nasze relacje z Bogiem i ludźmi nie są właściwe?

Odp. ucznia: Wszyscy zgrzeszyli i są oddzieleni od Boga, wskutek czego nie mogą doświadczyć Bożej miłości ani dzielić się Bożym życiem z innymi. (Jest to wniosek, do którego powinni dojść wspólnie uczniowie).

 

1. Zastosowanie.

 

Chcąc doświadczyć Bożej miłości, człowiek potrzebuje odrzucić grzech. Grzechy są konkretne i mają swoje imiona, dlatego każdy potrzebuje uświadomić sobie jak nazywają się grzechy a więc różne czyny, sytuacje, które oddzielają go od Boga.

 

Zapis do zeszytu:

 

Zapiszmy w naszych zeszytach cytaty biblijne poznane podczas dzisiejszej lekcji, oraz wniosek, jaki nasunął się nam podczas podsumowania dzisiejszej katechezy: Wszyscy zgrzeszyli i są oddzieleni od Boga, wskutek czego nie mogą doświadczyć Bożej miłości ani dzielić się Bożym życiem z innymi.

  

Zakończenie.

Jako zadanie domowe proszę, żebyście przedstawili za pomocą szkicu lub rysunku grzech oddzielający człowieka od Boga.

 

Modlitwa o światło Ducha Świętego dla uświadomienia sobie, rozpoznania własnych grzechów.

              T: Jezus jedyną drogą do Ojca.  Cele: 

A. poznawczy:

-poznanie Jezusa, jako Tego, który rozwiązał problem grzechu.

B. kształcący:

-kształtowanie umiejętności posługiwania się Pismem św.,

-kształtowanie umiejętności dociekania prawdy zbawczej na podstawie cytatów biblijnych.

C. pedagogiczny:

-W oparciu o wiarę wzbudzenie nadziei u ucznia, wobec dostrzegania przez niego problemów życiowych.

 Środki dydaktyczne: 

-Pismo święte,

-zeszyt ucznia,

-tablica.

 Metody nauczania: 

-analiza,

-synteza,

-wykład.

 Formy pracy: 

-jednostkowa,

-zbiorowa.

 

1. Wprowadzenie.

 

-Modlitwa o osobiste poznanie Jezusa Chrystusa.

 

-Sprawdzenie zadania domowego.

 

      Każdy człowiek ma prawo być szczęśliwym, dąży do szczęścia a jednocześnie dostrzega w swym życiu różne problemy. Próbuje zatem je rozwiązywać, by czuć się szczęśliwym. Dla niektórych zasadniczym rozwiązaniem problemów jest wykształcenie. Inni szukają samorealizacji w filozofii. Jeszcze inni sądzą, że wystarczy służyć drugim ludziom.

      Do etyki uciekają się ci, którzy myślą, że tym, czego potrzebujemy, aby rozwiązać nasze problemy, jest prawo i porządek. Jedno spojrzenie na nasze społeczeństwo wystarcza, aby zobaczyć, jak zróżnicowana jest moralność ludzi. Zachęca się nas do kierowania się swoją własną moralnością, bylebyśmy kogoś nie ranili. Taka postawa jest bardzo zwodnicza. Jest to moralność, której zasadą jest koncentrowanie się na sobie.

      Są ludzie szukający rozwiązania swoich problemów w narkotykach. Działające na umysł narkotyki odrywają ich wprawdzie od bolesnej rzeczywistości i trudów życia, ale następstwa są o wiele gorsze.

      Wreszcie są ludzie próbujący dotrzeć do Boga poprzez religię. Spotyka ich jednak rozczarowanie, ponieważ nie można poznać Boga osobiście przez religijne instytucje i rytuały same w sobie.

 

1. Rozwinięcie i pogłębienie.

 

      Wstrząsającą prawdą jest to, że nie możemy dotrzeć do Boga dzięki naszym własnym wysiłkom. To Bóg w swojej wielkiej miłości wychodzi do nas, pokonując przepaść jaka zaistniała między Nim a nami. Bóg przejmuje inicjatywę i czyni to poprzez swojego jedynego Syna Jezusa Chrystusa, który jest jednocześnie Bogiem i Człowiekiem, ma naturę boską i ludzką. Co mówi nam o tym sam Jezus? Przeczytajmy J 14,6: (Katecheta rozpoczyna pisanie na tablicy skrótów biblijnych a chętni lub wybrani uczniowie odczytują polecone fragmenty Pisma św.) „Ja jestem drogą, prawdą i życiem; nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie.”

Potwierdzają to apostołowie, którzy sami, osobiście doświadczyli zbawczej obecności Jezusa. Przeczytajmy, co powiedział św. Piotr. (Uczeń odczytuje tekst) Dz 4,12: „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.”

Co mówi św. Paweł w Pierwszym Liście do Tymoteusza? (Uczeń odczytuje odpowiedni tekst.) 1Tm 1, 15: „Nauka to zasługująca na wiarę i godna całkowitego uznania, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników.” Jezus stał się człowiekiem, aby wziąć na siebie grzechy świata, dając ludziom Ducha Świętego, by mogli przeciwstawić się diabłu. Wyzwolenie z niewoli grzechu dokonuje się tylko przez Jezusa Chrystusa. Wymaga to inicjatywy ze strony Boga i reakcji ze strony człowieka-wiary.

Co jest konieczne do uwolnienia od zła, od grzechu, do zbawienia? O tym pisze św. Jan. (Uczeń odczytuje tekst) 1J 1,9: „Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.”

Odp. ucznia: Rzeczą konieczną do zbawienia jest uznanie własnej grzeszności.

 

1. Podsumowanie.

 

Tak, dopiero wtedy, gdy człowiek uznaje swoje błędy, chce się ich pozbyć i od tej pory postępować właściwie. Jezus obiecuje nas wybawić od naszych grzechów, od chodzenia złymi drogami, od prowadzenia życia, w którym nie ma sensu ani nadziei. On obiecuje w J 8,12: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia.” Kto zatem w oparciu o poznane dzisiaj cytaty Pisma św. jest odpowiedzią na wszystkie problemy człowieka związane z jego grzesznością i winą?

Odp. ucznia: Odpowiedzią na wszystkie życiowe problemy człowieka jest Jezus, jako światłość, droga, prawda i życie.

W jaki sposób Jezus już rozwiązał problem grzechu, który oddzielał nas od Boga? O tym czytamy w Liście do Rzymian. (Uczeń odczytuje tekst) Rz 5,8: „Bóg okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami.”

Jakby można krótko ująć prawdę o Bożej miłości, naszym grzechu i śmierci Jezusa? Jaki powinniśmy wyciągnąć wniosek?

Odp. ucznia: Jezus rozwiązał problem grzechu i naszej winy, umierając z miłości do nas na krzyżu. W ten sposób okazał nam swoją miłość i to, że chce realizować swój wspaniały plan względem każdego z nas. 

1. Zastosowanie.

 

Wiemy ile Bóg uczynił dla nas, ale co my mamy zrobić ze swojej strony, by Jego plan względem każdego z nas mógł się zrealizować?

Odp. ucznia: Uznać swój grzech i pozwolić Bogu, by działał w naszym życiu.

 

1. Zakończenie.

 

Zapis do zeszytu:

Pod podanymi fragmentami biblijnymi zapiszmy nasze wnioski: Jezus rozwiązał problem grzechu i naszej winy, umierając z miłości do nas na krzyżu. W ten sposób okazał nam swoją miłość i to, że chce realizować swój wspaniały plan względem każdego z nas. 

Zadanie domowe:

W grupach przedstawić za pomocą scenki treść dzisiejszej katechezy.

 

Modlitwa dziękczynna za zbawczą śmierć Chrystusa na krzyżu.

   T: Jezus jest Panem Cele: 

A. poznawczy:

-poznanie Boga, który mówi do człowieka i domaga się od niego odpowiedzi.

B. kształcący:

-kształtowanie umiejętności posługiwania się Pismem św.

C. pedagogiczny:

-Podjęcie jednoznacznej decyzji polegającej na odrzuceniu zła i wyborze życia z Bogiem.

 Środki dydaktyczne:

-Pismo święte,

-zeszyt ucznia,

-tablica.

 Metody nauczania: 

-analiza,

-synteza,

-wykład.

 Formy pracy: 

-jednostkowa,

-zbiorowa.

 

1. Wprowadzenie.

 

-Modlitwa o pomoc w otwarciu swojego serca dla Jezusa Chrystusa.

 

-Sprawdzenie zadania domowego.

 

      Wiemy o tym, że Bóg kocha nas i dla każdego ma wspaniały plan. Pragniemy doświadczać miłości Bożej, dlatego chcemy na nowo przyjść do Jezusa i uznając swój grzech, poddać Bogu swoje życie. Czy na pewno zdajemy sobie sprawę z tego, co taki akt oznacza dla nas? Czy jesteś gotów na zmiany w twoim życiu, zmiany dotyczące stylu życia, systemu wartości, pragnień, życia modlitewnego?

 

1. Rozwinięcie i pogłębienie.

 

Uświadamiasz sobie, że Jezus jest Panem świata, ale czy On jako Pan stoi w centrum twego życia? Jeśli do tej pory wiele rzeczy było dla ciebie ważniejszych od Jezusa-sam najlepiej wiesz, o czym mówię, to czy chcesz, żeby od tej pory było inaczej? Co możesz uczynić, żeby Jezus znalazł się w centrum twoich myśli, pragnień, czynów, życia rodzinnego, szkolnego a później zawodowego?

Co mówi ci sam Bóg? (Katecheta zapisuje skrót biblijny na tablicy a uczeń odczytuje wskazany tekst.) Odczytaj na głos Ap 3,20: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał a on ze mną.” Jak myślisz, gdzie znajdują się drzwi do twojego życia? W jaki sposób możesz otworzyć drzwi, otworzyć się dla Jezusa?

Odp. ucznia: Mogę to uczynić poprzez podjętą w wolności decyzję, przez pewien akt zawierzenia się Jezusowi.

Dlaczego powinieneś się powierzyć właśnie Jezusowi?

Odp. ucznia: Powinienem się oddać Jezusowi, ponieważ tylko Jezus jest drogą do Ojca. Nie ma innej drogi do życia w miłości, radości i pokoju.

Który z tekstów biblijnych mówi o tym?

Odp. ucznia: J 14,6.

Dobrze odpowiedziałeś, w innym miejscu Jezus mówi: „beze mnie nic uczynić nie możecie”-J 15,15. To wcale nie oznacza, że dar nowego życia z Jezusem jest wymuszony, narzucany człowiekowi.

 

1. Podsumowanie.

 

Nasz Bóg jest Bogiem osobowym, który kocha stworzenie a zarazem pragnie miłości od swojego stworzenia, miłości, która jest dawana darmo, w sposób wolny, niewymuszony. Jezus stoi u drzwi twojego serca i czeka, abyś Mu otworzył, aby On mógł wejść do twojego życia. Tylko ty możesz otworzyć drzwi. Nikt nie może tego uczynić za ciebie.

Możesz to uczynić zwracając się bezpośrednio do Boga słowami modlitwy, w której uznasz przed Nim swoją grzeszność, wyrzekniesz się przywiązania do grzechu, wyrazisz swoją wiarę i wdzięczność Bogu za to, że zbawił cię w Jezusie, oddasz swoje życie Jezusowi jako Panu i poprosisz, by On napełnił cię swoim Duchem Świętym, i udzielił mocy byś mógł być Jego świadkiem.

 

1. Zastosowanie.

 

Jeśli chcesz wolnym aktem swojej woli, w szczerości serca poddać swoje życie Jezusowi, to powtarzaj za mną słowa modlitwy.

Katecheta wypowiada powoli słowa modlitwy, w taki sposób, żeby uczniowie mogli je powtarzać ze zrozumieniem ich sensu:

 

Panie Jezu Chryste, przychodzę do Ciebie jako grzesznik i pragnę Twojej przebaczającej, i uzdrawiającej miłości.

Wierzę, że Ojciec w swej wielkiej miłości do mnie, posłał Ciebie Jezu, abyś poniósł śmierć na krzyżu na odpuszczenie moich grzechów. Wyrzekam się wszystkich moich grzechów i wszelkiego przywiązania do grzechu.

Proszę Cię, Panie, wejdź w moje życie i zawładnij mym sercem jako mój osobisty Zbawiciel, i Pan.

Pragnę z Bożą pomocą pójść za Tobą i w posłuszeństwie uczynić Cię Panem mojego życia.

Panie, napełnij mnie Twoim Duchem Świętym, bym otrzymał Jego moc do świadczenia o Tobie wobec wszystkich, których spotkam.

Dzięki Ci składam Panie, że w tej chwili wysłuchujesz mojej modlitwy. Amen.

 

1. Zakończenie.

 

Skoro oddałeś swoje życie Chrystusowi, możesz być pewnym na podstawie słów Pisma św., że zostałeś wysłuchany. Nie mniej jednak każdego dnia na nowo trzeba poddawać Bogu siebie samego. Wtedy możesz oczekiwać zmian. W niektórych dziedzinach osobistego życia następują one natychmiast, w innych natomiast zachodzą one stopniowo.

 

Zapis do zeszytu:

Boży plan zbawienia wszystkich ludzi wymaga odpowiedzi ze strony człowieka.

Jeśli chcesz poznać i przeżywać Bożą miłość oraz jego plan, przyjmij Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela

 

Zadanie domowe:

Przepisz do zeszytu fragment biblijny: Rz 12,2: „Nie bierzcie więć wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.” 

Modlitwa o wytrwanie w Chrystusie.

          T: Duch Święty Darem dla ciebie. Cele: 

A. poznawczy:

-Poznanie roli Ducha Świętego w planie zbawienia.

B. kształcący:

-Kształtowanie umiejętności posługiwania się Pismem św.

-Kształtowanie umiejętności spoglądania na działanie Boga przez pryzmat Starego i Nowego Testamentu.

C. pedagogiczny

-Wzbudzanie w uczniu pragnienia napełniania się Duchem Świętym.

 Środki dydaktyczne: 

-Pismo święte,

-zeszyt ucznia,

-tablica.

 Metody nauczania: 

-analiza,

-synteza,

-wykład.

 Formy pracy: 

-jednostkowa,

-zbiorowa.

 

1. Wprowadzenie.

 

Modlitwa do Ducha Świętego:

Nasza pustka woła o Twoją pełnię,

Przyjdź Duchu Święty, do naszych miast, do naszych domów,

do naszych rodzin, do naszych oczu , do naszych serc.

Bez Ciebie czytamy książki i nie przybywa nam mądrości,

bez Ciebie długo dyskutujemy i nie dochodzimy do porozumienia,

bez Ciebie widzimy tylko przypadkowe liczby i fakty.

Bez Ciebie rozpada się nasze życie na szereg bezsensownych dni.

Bez Ciebie stajemy się wiarołomni.

Bez Ciebie nasze myślenie staje się szaleństwem.

Bez Ciebie niszczy nas technika.

Bez Ciebie kościoły zamieniają się w muzea.

Bez Ciebie paplaniną staje się modlitwa.

Bez Ciebie zastygnie nasz uśmiech.

Bez Ciebie zginie wszystko.

Przyjdź Duchu Święty, nasza pustka woła o Twoją pełnie!

Przyjdź Duchu, Stworzycielu!

Uczyń świat mieszkaniem dla siebie!

                                        

                             Helmut Kratzl, Kładziesz na mnie  swą rękę, Tarnów 1994, s. 16.

 

Sprawdzenie zadania domowego.

 

Od dziecka czyniąc znak Krzyża św. mówisz: „Ducha Świętego”. Czy jednak zdajesz sobie sprawę o Kim mówisz?, czy znasz Ducha Świętego osobiście?, a może On jest w twoim odczuciu dla ciebie kimś wciąż obcym, dalekim a nawet abstrakcyjnym?

Czy gdyby ktoś niewierzący poprosił cię, żebyś opowiedział mu o twoich osobistych spotkaniach z Duchem Świętym, czy wtedy mógłbyś wiele opowiedzieć, czy twoje świadectwo byłoby przekonywujące?

 

1. Rozwinięcie i pogłębienie.

 

Bóg w historii zbawienia wielokrotnie udzielał swego Ducha ludziom. Przykładem mogą być: (Katecheta rozpoczyna wypisywanie na tablicy skrótów biblijnych a uczniowie sporządzają notatki w swoich zeszytach.)

Mojżesz: Lb 11, 16-17;

Jozue Joz 1, 5-9;

Sędziowie: Sdz 2, 16-23,

Otniel: Sdz 3, 9-10;

Gedeon: Sdz 6, 34;Jefte: Sdz 11, 29;Samson: Sdz 13, 24;Saul: 1 Sm 11, 6;Dawid: 1 Sm 16, 13

Izajasz Iz 6, 1-10;

Jeremiasz: Jr 1, 4-10;

Ezechiel: Ez 2, 2-3, 3.

Duch Jahwe został wysłany na tych szczególnych ludzi, którzy służyli Bogu z mocą. Reszta ludu nie potrafiła dochować wierności Jahwe. Stary Testament jest w rzeczywistości jednym, wielkim obrazem łaskawości i wierności Jahwe Jego niezachwianej miłości w obliczu łamiącej serce niewierności Izraelitów nie zdania przez nich egzaminu z miłości.

      Historia zbawienia nie mogła dalej toczyć się w ten sposób. Bóg posłał więc swemu ludowi słowo nadziei poprzez swoich proroków. Obiecał swemu ludowi, że przyjdzie Zbawiciel, Odkupiciel, Sługa Jahwe, na którym spocznie Duch Jahwe w najpotężniejszy sposób: Iz 42, 1-9; 49, 1-6; 50, 4-9; 52, 13-53, 12; 59, 15b-21; 61, 1-4.

Proroctwa te, przepowiadające przyjście Zbawiciela, dały ludziom wielką nadzieję, jednak Jahwe obiecał coś więcej, że cały Jego lud otrzyma Jego Ducha, nie tylko wybrani, ale wszyscy.

      Gdy czas się wypełnił. Bóg sam przyszedł zbawić swój lud, jak przepowiedzieli prorocy:

Łk 1, 26-28 Maryja poczęła z Ducha Świętego;

Mk 1, 10nn Jezus z Nazaretu został ochrzczony przez Jana w Jordanie. Duch Święty zstąpił na Niego i powiedział: „Tyś jest mój Syn Umiłowany”;

Łk 4, 1-13 Duch Święty wyprowadził Jezusa na pustynię, aby tam był kuszony przez diabła;

Łk 4, 14 Jezus powrócił w Duchu Świętym do Galilei;

Łk 4, 16-21 Jezus nauczał i uzdrawiał w mocy Ducha Świętego.

      Przed śmiercią na krzyżu Jezus obiecał zesłać Ducha Świętego na swoich naśladowców. Co powiedział swoim uczniom? Posłuchajmy:(5 wybranych osób odczytuje wyznaczone fragmenty i analizuje ich treść na głos.)

J 14, 16-17: „ Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze- Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi, ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.”J 14, 26: „A Pocieszyciel, Duch Święte, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.”J 15, 26-27: „Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.”J 16, 7: „Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.”J 16, 13-15: „Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On mnie otoczy chwałą, ponieważ mojego weźmie i wam objawi. Wszystko co ma Ojciec jest moje, Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi.

Po swym zmartwychwstaniu Jezus ponownie daje obietnicę Ducha Świętego. Słuchajmy Go: (Kolejne dwie osoby odczytują fragmenty i analizują je.)

Łk 24, 48-49: „Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”

Dz 1, 8: „…ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.”

      W końcu widzimy, że obietnica zesłania Ducha Świętego wypełnia się w życiu naśladowców Jezusa:Dz 2, 1-4 Apostołowie otrzymują Ducha Świętego; św. Piotr cytuje proroctwo Joela w Dz 2, 14-21, jako coś, co właśnie się wypełnia;Dz 2, 43; 4, 8; 4, 32-35 Duch Święty czyni wielkie dzieła przez Apostołów;Dz 7, 55 Duch Święty działa przez św. Szczepana;Dz 9, 31 Kościół rozprzestrzenia się dzięki bojaźni Pana i pociesze Ducha Świętego.Dz 10, 45 Nawet Żydzi otrzymują Ducha Świętego;

Dz 4, 31 Ci, którzy otrzymują Ducha Świętego, mogą napełniać się Nim więcej niż jeden raz.

      Jak myślicie, czy możemy teraz poprosić Boga o to, by na nowo obdarował każdego nas Duchem Świętym, by żyjąc w Jego mocy wieść życie według planu Ojca.

Odp. ucznia: Bóg obiecał, że będzie udzielał nam swego Ducha, więc możemy.

Jaki jednak trzeba spełnić warunek, by żyć w mocy Ducha Świętego? Odczytajmy fragment ze Starego Testamentu. Ochotnik odczyta Mdr 1, 3-5:„Bo przewrotne mysli oddzielają od Boga, a Moc, gdy ją wystawiają na próbę, karci niemądrych. Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi. Święty Duch karności ujdzie przed obłudą, usunie się od niemądrych myśli, wypłoszy Go nadejście nieprawości.” 

1. Podsumowanie.

 

Bóg obiecał nam wielki Dar- Ducha Świętego, samego siebie. On chce nas umacniać, byśmy mogli stawać się świętymi i objawiać Jego chwałę. Dopiero jednak po odrzuceniu grzechu możemy być napełnieni Jego mocą.

 

1. Zastosowanie.

 

Na poprzedniej katechezie odrzuciliśmy grzech obierając Jezusa jako Pana swego życia i prosiliśmy o Ducha Świętego. Dzisiaj, jutro, każdego następnego dnia, coraz bardziej świadomie, z coraz większą znajomością Ducha Świętego możemy i powinniśmy Go prosić, aby nas umacniał i posyłał.

 

1. Zakończenie.

 

Zapis do zeszytu: Ojciec i Syn posyłają ludziom Ducha Świętego, by z Jego pomocą mogli poznać Boga, zanieść Go bliźnim i osiągnąć zbawienie. Bez pomocy Ducha Świętego nikt nie może uznać w Jezusie swojego Pana.

 

Zadanie domowe:

Przepisz do zeszytu dwa wybrane fragmenty mówiące o Duchu Świętym.

 

Modlitwa o nowe napełnienie Duchem Świętym.

          T: Wspólnota Kościoła jest miejscem zbawienia. Cele: 

A. poznawczy:

-Poznanie fragmentów biblijnych traktujących o Kościele.

B. kształcący

-Kształcenie umiejętności posługiwania się Pismem św.,

-Kształcenie umiejętności wspólnej modlitwy polegającej na równoczesnym odczytywaniu tekstów Pisma św. na głos.

C. pedagogiczny

-Wychowanie do służby w ramach wspólnoty wiary.

 Środki dydaktyczne: 

-Pismo święte,

-zeszyt ucznia,

-tablica.

 Metody nauczania: 

-analiza,

-synteza,

-wykład.

 Formy pracy: 

-jednostkowa,

-zbiorowa.

 

1. Wprowadzenie.

 

-Modlitwa o światło Ducha Świętego.

 

-Sprawdzenie zadania domowego.

 

      Pewnego razu ktoś we Wrocławiu, obok kościoła napisał na murze drukowanymi literami: JEZUS TAK! KOŚCIÓŁ NIE! Czy takie sformułowanie może podobać się Jezusowi, czy jest prawdziwe i warte powtarzania? Chcąc odpowiedzieć sobie na te pytanie, trzeba najpierw zrozumieć czym jest Kościół.

 

1. Rozwinięcie i pogłębienie.

 

(Katecheta wypisuje na tablicy dwa słowa, zaczynające się z małej i z dużej litery: „kościół” i „Kościół”, a następnie pyta uczniów.) Jaka jest różnica w znaczeniu tych dwóch słów?

Odp. ucznia: Pisząc słowo „kościół” z małej litery, myślimy o budynku, natomiast pisząc z dużej litery „Kościół”, myślimy o ludziach.

Katecheta tłumaczy szerzej, że słowa „Kościół” używa się często na określenie hierarchii kościelnej (papieża, biskupów, księży), myśląc o instytucji Kościoła, bądź w odniesieniu do wspólnoty wiernych.

Co o Kościele mówi Biblia? Odczytajmy fragment opisujący nawrócenie Szawła: Dz 9,1-17. (Wybrana osoba odczytuje fragment.) Co mówią Dz 9, 4-5? Przeczytajmy te wersety jeszcze raz.

Uczeń odczytuje: „A gdy upadł na ziemię. Usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” „Kto jesteś, Panie?”-powiedział. A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz?”

Jak to możliwe, że Jezus określił się jako prześladowany, skoro wcześniej miało miejsce Wniebowstąpienie? Z kim utożsamia się Jezus?

Odp. Jezus utożsamia się z Kościołem.

Czy w takim razie sformułowanie „JEZUS TAK KOŚCIÓŁ NIE” jest prawdziwe?

Odp. Nie, ponieważ Jezus utożsamia się z Kościołem, takie sformułowanie jest sprzeczne same w sobie.

Zobaczmy jak relację pomiędzy Jezusem a Kościołem przedstawiają pisma Nowego Testamentu. Proszę, aby chętni wyszukali następujące fragmenty (katecheta wypisuje skróty biblijne na tablicy):

Ef 1,10b: „…aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to co w niebiosach i to, co na ziemi.“Ef 1, 22: „I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła.“Ef 4, 15-16: „Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową-ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało-zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary-przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.“Ef 5, 23: „…bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus-Głową Kościoła.”Kol 1, 18: „I On jest Głową Ciała-Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.”Kol 2, 18b-19: „Taki nie trzyma się mocno Głowy-Tego, z którego całe Ciało, zaopatrywane i utrzymywane w całości dzięki wiążącym połączeniom członków, rośnie Bożym wzrostem.”

Kim według odczytanych fragmentów jest dla Kościoła Chrystus, jaką spełnia rolę?

Odp. ucznia: Chrystus jest Głową Kościoła, który jednoczy, umacnia i buduje.

(Katecheta zadaje pytania retoryczne.) Czy zatem nie jest tak, że człowiek, który obrał Jezusa Panem swego życia, pozwolił więc by Jezus nim kierował, umacniał go, budował, zgodził się równocześnie na to, by Jezus jednoczył go z innymi wierzącymi w jednym organizmie, jaki stanowi wspólnota Kościoła? Czy nie uważacie, że wybór Jezusa oznacza zarazem wybór Kościoła, który On utworzył jako miejsce zbawiania się? Czy na podstawie fragmentów Pisma św. dostrzegacie już jak wielkim darem Chrystusa jest dla nas Kościół? Czy to nie jest wspaniałe, że Chrystus utworzył wspólnotę uczniów, której jest obecny i daje samego siebie, a nadto wyznaczył każdemu z nas właściwe miejsce i rolę we wspólnocie, by nie tylko zbawić siebie ale też dopomóc w zbawieniu się innym członkom Kościoła? Czytaliśmy przed chwilą, że mocą Chrystusa „Ciało (…) przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.“ Ef 4, 16.

 

1. Podsumowanie.

 

Jako podsumowanie naszych rozważań potraktujmy fragment z Pierwszego listu do Koryntian. Niech każdy z nas odnajdzie 1Kor 12, 12-27, odczytamy ten fragment na głos wszyscy razem.

      Jaką rolę wg tego tekstu spełniają poszczególni członkowie Kościoła?

Odp. ucznia: Członkowie Ciała Chrystusa są od siebie uzależnieni, usługują sobie w ramach jednego organizmu.

     

1. Zastosowanie.

 

Obierając Chrystusa jako osobistego Pana, uznając w Nim jedynego Zbawiciela, wstępując do wspólnoty Jego uczniów, obraliśmy Kościół. Jezus powołał każdego z nas do Kościoła, który założył i wyznaczył każdemu rolę do spełnienia, dlatego chcemy trwać i wzrastać w Chrystusie, w ramach Jego Kościoła, służąc Chrystusowi w Kościele.

 

1. Zakończenie.

 

Zapis do zeszytu: słowa zawarte w punkcie 4.: Obierając Chrystusa jako osobistego Pana, uznając w Nim jedynego Zbawiciela, wstępując do wspólnoty Jego uczniów, obraliśmy Kościół. Jezus powołał każdego z nas do Kościoła, który założył i wyznaczył każdemu rolę do spełnienia, dlatego chcemy trwać i wzrastać w Chrystusie, w ramach Jego Kościoła, służąc Chrystusowi w Kościele.

 

Zadanie domowe:

 

Napisz w jaki sposób i w jakim zakresie służysz obecnie wspólnocie Kościoła.

 

Modlitwa o rozeznanie swojej służby w Kościele.

 

Źródło:  www.kuria.lublin.pl/kuria/katecheza/pomoce/