Ks. Roman Bogusław Sieroń,
Sandomierz

CZYM JEST WIARA?

ŚRODA, 17 KWIETNIA

WPROWADZENIE

Kierowani wiarą, gromadzimy się dziś, w kolejny dzień Tygodnia Biblijnego wokół ołtarza. Słowo Boże, które dziś usłyszymy, wzywa nas do podjęcia wyboru między wiarą bądź niewiarą. Szczepan wybiera swoją wiarę w Boga, pomimo śmierci, jaką musiał za nią zapłacić. Także Jezus w Ewangelii wskazuje na wybór wiary w Boga jako naszego Ojca, który pragnie dać życie wieczne ludziom. Jezus złożył w ofierze swoje życie ziemskie, by obdarować nas życiem wiecznym. Z tą świadomością rozpocznijmy tę Eucharystię.

Liturgia słowa: Dz 8,1b-8; Ps 66; J 6,35-40

KOMENTARZ DO I CZYTANIA

Św. Łukasz opisuje nasilenie się ucisku chrześcijan po śmierci Szczepana. Paradoksalnie to właśnie prześladowania są powodem rozprzestrzenienia się Kościoła w Judei i w Samarii. Tłumy słuchały nauki uczniów, gdyż towarzyszyły im znaki w postaci wyrzucania złych duchów i licznych uzdrowień.

KOMENTARZ DO EWANGELII

Spotkanie z Jezusem zaspokaja pragnienia duchowe człowieka. Ojciec dał nam swojego Syna, aby był dla nas Chlebem życia, aby dał nam życie wieczne. Jezus nie odpycha nikogo, kto do niego przychodzi, ale jeśli słuchacze nie uznają Go jako posłanego od Boga, nie otrzymują Chleba życia, sami siebie wykluczając z udziału w życiu wiecznym.

HOMILIA

Według Biblii wiara jest źródłem i ośrodkiem wszelkiego życia religijnego. Na Boży plan, urzeczywistniany w czasie, człowiek powinien odpowiedzieć wiarą. Idąc śladami Abrahama, „ojca wszystkich wierzących” (Rz 4,1) główne postaci Starego Testamentu żyły również i umierały w tej wierze (Hbr 11), którą Jezus Chrystus „doprowadził do doskonałości” (Hbr 12,2). Uczniami Chrystusa są ci, „którzy uwierzyli” (Dz 2,44) i „którzy wierzą” (1 Tes 1,7).

Wiara odpowiedzią człowieka na Boże Słowo i Boży plan

Wbrew ludzkim kalkulacjom (Rz 4,19) Abraham „wierzy w Boga” (Rdz 15,6) i w Jego słowo, idzie za wezwaniem Bożym i całe swoje życie powierza obietnicy Bożej. Gdy przyjdzie nań chwila próby (tak jak w naszym życiu znak terminalnej choroby czy niezawinionego cierpienia dziecka), dzięki tej wierze będzie w stanie złożyć w ofierze własnego syna, tego, w którym już wypełniła się obietnica (Rdz 22). Dla wiary bowiem Słowo Boże jest bardziej prawdziwe niż ludzkie kalkulacje: Bóg jest wierny (por. Hbr 11,11) i wszechmocny (Rz 4,21). Bóg powołuje Mojżesza, oznajmia mu i przyrzeka, że „będzie z nim, by mógł doprowadzić Izraela do jego ziemi” (Wj 3,1-15). Na ten akt Boży Mojżesz również odpowiada wiarą, która „pozostanie niewzruszoną” (Hbr 11,23-29) mimo różnorodnych przeciwności.

Wiara ukazana w Nowym Testamencie – niedoskonała u Zachariasza, idealna u Maryi (Łk 1,35n), to odpowiedź człowieka na Bożą inicjatywę. Ci, co uwierzyli Janowi Chrzcicielowi – to ludzie ubodzy, świadomi swoich grzechów, a nie wyniośli faryzeusze. Wiara gromadzi ich dokoła Jezusa, który przyszedł do nich. Jezus z kolei prowadzi ich ku wierze w siebie samego jako Mesjasza – Zbawiciela i Syna Bożego (Dz 19,4). Słaba wiara uczniów, pełna jeszcze zatroskania i lęku przemieni się jednak w pewną „wiarę Kościoła”, gdy uwierzyli oni w zmartwychwstanie Jezusa. Jako świadkowie tego wszystkiego, co Jezus powiedział i uczynił (Dz 10,39), ogłaszają Go „Panem i Mesjaszem”, w którym wypełniły się obietnice. Dzięki wierze, która ich ożywia, są teraz gotowi „nawet przelać krew”, czyli ofiarować swoje życie (Hbr 12,4).

Radość z wiary pośród prześladowań i życie wieczne

W dzisiejszym pierwszym czytaniu mszalnym, z Księgi Dziejów Apostolskich spotykamy się z obrazem początków działalności misyjnej Kościoła. Autor Dziejów i Ewangelii Łukasz, lekarz i towarzysz św. Pawła, podaje świadectwo o Jezusie zmartwychwstałym oraz ukazuje życie pierwszych wspólnot chrześcijańskich, zrodzonych z tego świadectwa (por. Dz 1,8). Przesłuchanie Szczepana i jego męczeńska śmierć stały się początkiem krwawych prześladowań. Łukasz zaznacza jednak, że – paradoksalnie – prześladowania te przyczyniły się do jeszcze prężniejszego rozwoju Kościoła. Rozpraszając wyznawców Chrystusa prześladowcy przyczyniali się do głoszenia Dobrej Nowiny przez uchodźców w coraz to nowych częściach ówczesnego świata.

W przywołanym Testamencie bł. Jan Paweł II odnosząc się do współczesności stwierdza: „czasy, w których żyjemy, są niewymownie trudne i niespokojne. Trudną także i nabrzmiałą, właściwą dla tych czasów próbą – stała się droga Kościoła, zarówno wiernych jak i pasterzy. W niektórych krajach (…) Kościół znajduje się w okresie takiego prześladowania, które w niczym nie ustępuje pierwszym stuleciom, raczej je przewyższa co do stopnia bezwzględności i nienawiści”.

Opisana w Dziejach Apostolskich działalność Filipa, który „głosił dobrą nowinę o królestwie Bożym” (Dz 8,12), była ciągiem znaków towarzyszących jego nauczaniu. Ulga, jakiej ludzie nieszczęśliwi doznawali w wyniku tej działalności, była powodem powszechnego entuzjazmu. Radość stanowi jeden z najbardziej charakterystycznych rysów atmosfery, w jakiej żyli pierwsi chrześcijanie. Jej źródłem była nade wszystko głęboka, żywa wiara, o której przymnożenie szczególnie modli się Kościół w Roku Wiary.

Również dzisiejszy psalm responsoryjny jest obrazem wszystkich bolesnych prób, przez które przechodzą ludzie. Psalmista rozważa je w kontekście Bożej Opatrzności wyprowadzającej lud zwycięsko z każdej opresji, także cierpienia i śmierci. W tym kontekście widać wyraźnie, iż tylko Chrystus przeprowadzi nas ostatecznie przez „ogień i wodę” (Ps 66,12), doprowadzając do uczty dziękczynnej – Eucharystii.

Interpretacja pragnienia i łaknienia ludu Bożego, wędrującego na pustyni (Wj 17, 1-7), ukazana w dzisiejszej Ewangelii podkreśla konieczność wiary w Jezusa. Właśnie wiara jest nieodzownym warunkiem spożywania tego prawdziwego chleba. Chlebem życia w pełnym tego słowa znaczeniu jest sam Jezus, zstępujący z nieba, by dać światu życie wieczne. Zjednoczenie z Jezusem przez wiarę zapewnia już tu na ziemi owo życie we właściwym tego słowa znaczeniu, ale jednocześnie potęguje tęsknotę za jego pełnią, która będzie możliwa dzięki naszemu zmartwychwstaniu. Jezus przyniósł światu objawienie, domagające się jednoznacznej postawy: afirmacji lub negacji Jezusa – Syna Bożego. Następstwem decyzji wiary będzie zmartwychwstanie ku życiu wiecznemu, następstwem negacji – „śmierć druga”, czyli odrzucenie wieczne.

Utrata wiary w Boga drogą do samozatracenia

Na kartach Pisma Świętego, jak i w dzisiejszym świecie „zgromadzenie wiernych” doświadcza oprócz prześladowań z powodu imienia Jezusa także zagrożeń wiary. Znany pisarz katolicki przełomu XIX i XX w. Gilbert K. Chesterton mawiał, że gdy człowiek traci wiarę w Boga, nie staje się niewierzący. On zaczyna wierzyć w cokolwiek. I dzisiaj, po przeminięciu zbrodniczych, przeciwnych wierze chrześcijańskiej dwudziestowiecznych reżimów hitleryzmu i stalinizmu, wierzący w Chrystusa zagrożeni są dyktaturą relatywizmu moralnego (nie uznawanie prawa naturalnego i autorytetu Bożego), płytkiego hedonizmu (bożek konsumpcji i „cywilizacji użycia”) i barbarzyńskiego nihilizmu (ubóstwienie człowieka we wrogości do Boga).

Pozornie racjonalistyczny ateizm, korzystający z dogmatów liberalizmu, jest prostą drogą do neopogaństwa. Niestety to nowe pogaństwo nie ogranicza się do zabawy talizmanami, amuletami, kartami tarota, wróżbiarstwem, spirytyzmem, fascynacji popkulturowym wampiryzmem czy satanizmem, ale jego najbardziej mroczną stroną jest kontakt z największym wrogiem Chrystusa i człowieka, mistrzem kłamstwa – szatanem. Raz wypowiedziana w ogrodzie Eden szydercza i złośliwa obietnica „Będziecie jako bogowie. Na pewno nie umrzecie” (Rdz 3,4n) ciągle rozlega się w kuszeniu naszych serc i sumień. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje. Dlatego ile razy popełniamy grzechy przeciwko wierze, winniśmy za św. Pawłem Apostołem kierować nasze prośby o dar przymnożenia wiary do Tego, który wiary dochowuje, pomimo braku naszej wierności (por. 2 Tm 2,13).

Świadectwem naszego zawierzenia Bogu Ojcu, posyłającemu swego Syna Jednorodzonego w miłości Ducha Świętego niech będzie pełne zapału przeżywanie pozostałych dni Tygodnia Biblijnego. Otwierajmy i czytajmy w duchu wiary księgi Biblii. Nasze Lectio Divina ożywiajmy wytrwałą lekturą Katechizmu Kościoła Katolickiego i dokumentów ostatniego Soboru. Niech z naszej wiary, która „rodzi się ze słuchania” (por. Rz 10,17), wypływają czyny miłosierdzia i solidarności, które świadczą, że jest ona żywa (por. Jk 2,26).

MODLITWA WIERNYCH

Do Boga, który wysłuchuje naszych próśb, skierujmy modlitwy w intencjach Kościoła i świata:

1. Módlmy się za biskupów, kapłanów i diakonów, aby głosząc Boże orędzie zbawienia, swoim życiem naśladowali Chrystusa Najwyższego Kapłana.

2. Módlmy się za katechetów, aby uczestnicząc w misji Kościoła, wiernie trwali przy Słowie, które zbawia.

3. Módlmy się za rodziny chrześcijańskie, aby szczególnie w Tygodniu Biblijnym i całym Roku Wiary chętnie czytano w nich Słowo Boże, które daje życie wieczne.

4. Módlmy się za niewierzących, aby poznali Chrystusa, który jest światłem świata i solą ziemi.

5. Módlmy się za zmarłych, którzy wierzyli Słowu Chrystusa, aby Bóg wskrzesił ich w dniu ostatecznym.

6. Módlmy się za nas tu obecnych, abyśmy coraz mocnej wierzyli w zbawczą moc Słowa Bożego i osiągnęli życie wieczne.

Wszechmogący Ojcze, który wiesz, czego nam potrzeba, wysłuchaj nasze modlitwy, które zanosimy przed twój ołtarz i obdarz nas potrzebnymi darami. Przez Chrystusa, Pana Naszego.

ROZESŁANIE

Ofiara znów się dokonała. Uczta skończona. Pokrzepieni Słowem Prawdy, posileni Ciałem i Krwią Pańską – przebóstwieni zatem – wyruszamy w życie. Niczego nie będziemy odtąd łaknąć ani pragnąć. Zaspokojeni, obficie zaopatrzeni, nie musimy się już bać trudu codzienności. Albowiem Chrystus Emmanuel idzie z nami. Zanieśmy światu Boże Królestwo, zaczątek Nieba na ziemi! A jako świadkowie Nadziei, rozjaśniajmy świat nadzieją.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.