Ks. Marcin Gęsikowski,
Świdnica

JAKA WIARA, TAKIE GŁOSZENIE EWANGELII!

Wybrałem sobie tego człowieka jako narzędzie (Dz 9,15)

PIĄTEK, 19 KWIETNIA

WPROWADZENIE

Drodzy bracia i siostry, niedostatek pokarmu czyniłby nasze życie wyjątkowo ciężkim. Brak pożywienia na dłuższą metę może doprowadzić do śmierci z wycieczenia i głodu. W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi, że Jego Ciało jest pokarmem, a Jego Krew napojem. Kto je spożywa, ten ma życie w sobie. Nie tylko nasze ciało, ale i również nasza dusza potrzebuje pożywienia. Potrzebuje Ciała i Krwi Pańskiej, by nie umrzeć. Potrzebuje mocy i mądrości Ewangelii do odważnego wyznawania wiary w Chrystusa w dzisiejszym świecie. Prośmy w kolejnym dniu Tygodnia Biblijnego, by ta Eucharystia była dla nas prawdziwą ucztą, która umocni naszą wiarę mądrością Słowa Bożego i mocą Ciała i Krwi Pańskiej.

Liturgia słowa: Dz 9,1-20; Ps 117; J 6,52-59

KOMENTARZ DO I CZYTANIA

W historii nawrócenia św. Pawła pojawia się tajemnicza postać, która jest świadkiem przemiany Apostoła. Misja Ananiasza jest podobna do posłannictwa proroków. Najpierw zostaje wezwany przez Boga, a jego reakcja przypomina odpowiedź proroka Samuela: „Mów, bo sługa Twój słucha” (1 Sm 3,10). Wyraża gotowość do spełniania woli Bożej. Dowodem, że Ananiasz ma być tylko narzędziem w ręku Boga jest to, że nie spełnia woli własnej, ale podobnie jak prorok Jonasz, nie zgadza się na początku z powierzonym mu zadaniem. Mimo obaw, zanosi Szawłowi dar Ducha Świętego. Możliwe, że gestem nałożenia rąk przekazuje mu także misję prorocką.

KOMENTARZ DO EWANGELII

Czytany dzisiaj fragment Ewangelii w tradycji chrześcijańskiej zazwyczaj był interpretowany jako zapowiedź Eucharystii. Niewątpliwie wskazuje na jej wymiar paschalny, jest zapowiedzią Eucharystii jako Nowej Paschy. Jezus odwołuje się tu do historii Izraela, do daru manny opisanego w Księdze Wyjścia. Jest to dar związany z pierwszą Paschą, czyli przejściem z niewoli egipskiej przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Wtedy też Bóg nakazał spożywać baranka paschalnego. Teraz to sam Jezus jest zarówno Manną jak i Barankiem. W Starym Testamencie krew uważano za nośnik życia, które jest poświęcone Bogu, dlatego nie można było jej spożywać. Jezus, jako prawdziwy Baranek Paschalny ofiarowuje swoją Krew ludziom, aby mieli udział w życiu samego Boga.

HOMILIA

W szóstym dniu V Tygodnia Biblijnego, który przeżywamy w Kościele w całej Polsce, spotykamy dziś jednego z tych powołanych przez Chrystusa, którego tradycja, z powodu ogromu apostolskiej pracy, nazwie Apostołem narodów.

Rozum u podstaw wiary

To Szaweł z Tarsu. Urodził się ok. roku 8 po Chr. w Tarsie w Cylicji nad rzeką Cidno (obecnie Turcja). Jego hebrajskie imię, Szaweł, miało przypominać o izraelskim królu Saulu, który wywodził się z tego samego pokolenia Beniamina. Natomiast drugie imię, o pochodzeniu grecko-rzymskim – Paweł, używane jest we wszystkich jego listach. Od czasów Augusta rodzinne miasto Pawła cieszyło się licznymi przywilejami, przeżywając okres ekonomicznego i kulturalnego rozkwitu. W I w. po Chr. Tars był centrum naukowym na poziomie Aten czy Aleksandrii. Będąc Żydem z diaspory Paweł mówił po grecku i otrzymał staranne greckie wykształcenie: znał grecką literaturę, filozofię i retorykę. Gdy miał 12-13 lat, opuścił Tars i udał się do Jerozolimy, gdzie kształcił się u stóp rabbiego Gamaliela Starszego, wnuka wielkiego rabbiego Hillela, zgodnie z najsurowszymi normami faryzeizmu, nabierając wielkiej żarliwości dla mojżeszowej Tory. Sam o sobie napisze w Liście do Galatów: „w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu.. .byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków” (Ga 1,14). Ale przyszedł dla Pawła moment, w którym wszystko to, co dla każdego Izraelity było największym skarbem: pochodzenie, przynależność do narodu wybranego, wykształcenie, w jednym momencie zostało dopełnione Światłem z nieba! Ten moment to wydarzenie z Damaszku, spotkanie ze zmartwychwstałym Jezusem.

Wiara zrodzona w spotkaniu z Panem

Łukasz podaje nam wiele szczegółów tego niezwykłego spotkania: światłość z nieba, upadek Pawła na ziemię (nie wynika więc z tekstu, że był to upadek z konia!), rozlegający się głos, nieoczekiwana ślepota, trzydniowy post i cudowne uzdrowienie po przybyciu Ananiasza. Wszystkie te szczegóły, na które tak bardzo lubimy zwracać uwagę, odnoszą nas do tego, co najważniejsze w tym wydarzeniu. Otóż najistotniejsze jest spotkanie z osobowym Słowem, z Jezusem zmartwychwstałym, spotkanie ze wspaniałą Światłością, która na moment oślepia człowieka, ale po to, by pokazać mu, w czym tkwi prawdziwa ślepota. Paweł doświadczył tego wszystkiego, przeżył prawdziwe „narodziny z Boga” (por. J 3,5), ponieważ otworzył się na słowo Chrystusa, zaufał mu i dał się poprowadzić przez życie.

Rozmach w głoszeniu Ewangelii o Jezusie – Słowie Życia

A życie wierzącego w żyjącego Jezusa Apostoła wydało rzeczywiście niesamowite owoce. Odbył trzy wielkie podróże misyjne, przemierzył prawie całe ówczesne Cesarstwo Rzymskie zakładając we wszystkich odwiedzanych miastach Kościoły, wygłosił tysiące słów nawracając do Chrystusa Żydów i Greków, mężczyzn i kobiety, niewolników i wolnych, bogatych i ubogich. Dla Chrystusa i Jego słowa „spalał się” każdego dnia, aż po męczeńską śmierć w roku 64 w Rzymie za czasów Nerona. Wszystko to zaś miało swój fundament pod Damaszkiem, kiedy to usłyszał samego Jezusa – Słowo Życia, któremu uwierzył, w tym Słowie się odnalazł i rozkochał. Słowo Życia, samego Jezusa, chciał zanieść, aż po krańce świata.

Eucharystia źródłem Mocy w głoszeniu Ewangelii

Ananiasz po przybyciu do domu, w którym znajdował się „oślepiony” Paweł, położył na niego ręce, wypowiedział orędzie, a ten natychmiast odzyskał wzrok. Owocem tego „przejrzenia” było zaś przyjęcie chrztu, zanurzenie w mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa „...i został ochrzczony. A gdy spożył posiłek, wzmocnił się (…) i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym”. Paweł spożył posiłek, który go wzmocnił tak, że mógł natychmiast iść, by głosić orędzie o Jezusie jako Synu Bożym. Wzmianka o posiłku, który wzmocnił Pawła do życia pełnią Słowa i do głoszenia Ewangelii, jest w kontekście dzisiejszej perykopy ewangelijnej aluzją do Eucharystii. To właśnie poprzez uczestnictwo w tym Sakramencie możemy, podobnie jak Paweł, przeżyć nasze spotkanie ze Słowem, które, jeśli się tylko na nie otworzymy, ma moc przemienić nas w głosicieli Ewangelii. Eucharystia może nas bowiem umocnić w dziele ewangelizacji, dać nam Ducha Świętego – Moc konieczną w głoszeniu Ewangelii, w dziele „rozjaśniania Słowa Prawdy”. Najpierw w nas samych, przez słuchanie Słowa, a później także w innych, przez głoszenie Słowa. Jest to szczególnie ważne w Roku Wiary, który przeżywamy w całym Kościele. Ojcu Świętemu tak bardzo na tym zależało, kiedy w dokumencie zapowiadającym Rok Wiary pisał: „Musimy na nowo odkryć smak karmienia się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami” (Porta fidei, 3). A w innym miejscu: „Pragniemy, aby ten Rok rozbudził w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, z ufnością i nadzieją. Będzie to też dobra okazja, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii, która „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie (...) źródłem, z którego wypływa cała jego moc” (Porta fidei, 9).

Niech więc kończący się powoli V Ogólnopolski Tydzień Biblijny stanie się kolejny raz inspiracją do tego, by jeszcze raz, z radością i nowym entuzjazmem, podjąć „osobistą więź ze świętymi Pismami (...), aby Biblia nie była słowem z przeszłości, lecz słowem żywym i aktualnym” (Verbum Domini, 5). Kiedy znikną okolicznościowe biblijne dekoracje, niech nie znika z naszych serc pragnienie wiary, wiary żywej i dojrzałej, prowadzącej nas na spotkanie z Chrystusem w Komunii św. Prośmy Pana, który pozwolił Pawłowi zobaczyć swoją Światłość i usłyszeć Słowo, oraz dotknął głębi jego serca, aby pozwolił również i nam zobaczyć to Światło, aby Jego Słowo poruszyło również i nasze serca i byśmy także my mogli dać dzisiejszemu światu światło Ewangelii i prawdę Chrystusa, których pragnie (Benedykt XVI, Katecheza o św. Pawle).

MODLITWA WIERNYCH

Przez Jezusa Chrystusa, który nieustannie karmi nas swoim Ciałem i Krwią, przedstawmy Bogu ufne prośby.

1. Módlmy się za wspólnotę Kościoła, aby stawała się coraz czytelniejszym znakiem obecności Królestwa Bożego na ziemi.

2. Módlmy się za naszego papieża Benedykta, wszystkich biskupów, kapłanów i diakonów, aby nieustannie mogli głosić ludziom dobrą nowinę o zbawieniu w Jezusie Chrystusie.

3. Módlmy się za wszystkich żyjących z dala od Kościoła, aby w tym Tygodniu Biblijnym przybliżyli się do Jezusa Chrystusa, który jest Prawdą i Życiem.

4. Módlmy się za wszystkich chorych i cierpiących, aby ze zmartwychwstania Jezusa czerpali radość i moc do dalszego życia.

5. Módlmy się za wszystkich naszych zmarłych, którzy w ziemskim życiu przyjmowali Ciało i Krew Chrystusa oraz wierzyli słowom dzisiejszej Ewangelii, aby mogli wejść do chwały nieba.

6. Módlmy się za siebie nawzajem, abyśmy umocnieni Słowem Bożym i Eucharystią nieśli Chrystusa – Słowo Prawdy i Życia tym, którzy Go jeszcze nie znają.

Wszechmogący Boże, Panie nieba i ziemi, wysłuchaj modlitw Twojego ludu, który z wiarą Cię błaga o owocne głoszenie Ewangelii współczesnemu światu. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

ROZESŁANIE

Przed chwilą zostaliśmy posileni Ciałem i Krwią naszego Pana Jezusa Chrystusa. Niech ta przyjęta w Tygodniu Biblijnym Eucharystia da nam siłę i moc, byśmy byli odważnymi świadkami Jezusa na co dzień. Niech ten dzień i całe nasze życie będzie dla innych wzorem i świadectwem tego, że Jezus Chrystus, Jego Ciało i Krew są dla nas źródłem mocy i siły. A wgłębianie się w słowa Pisma Świętego, niech nas umacnia w coraz lepszym poznawaniu Boga.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.