ks. Wacław Borek,
ks. Andrzej Demitrów

RADOŚĆ EWANGELII I EUCHARYSTII

PIĄTEK, 9 MAJA

WPROWADZENIE

W przedostatnim dniu, obchodzonego obecnie Tygodnia Biblijnego, pragniemy głośno wypowiedzieć nasze dziękczynienie Bogu poprzez akt wiary i oddania się Sercu Jezusowemu. Na początku tej Mszy św. przeprośmy wpierw Boga za brak postawy wdzięczności za wszelkie Jego dary, za nieuważne wsłuchiwanie się w Jego Słowo i za wszystkie nasze grzechy.

Liturgia słowa: Dz 9,1-20; Ps 117(116); J 6, 52-59

HOMILIA

„Całemu światu głoście Ewangelię”

Oto słowa Jezusa, które śpiewaliśmy przed chwilą w refrenie do najkrótszego psalmu w Piśmie Świętym. Ewangelia to radosna, dobra nowina, którą winniśmy nieść wszystkim ludziom. Co jest źródłem tej radosnej wieści? To sam Pan, który jest i działa na różne sposoby pośród nas, w swoim Kościele, dokonując przemiany ludzkiego serca.

1. Orędzie o zwycięskiej obecności Pana

W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy o spotkaniu Pana Jezusa z Szawłem pod Damaszkiem. Ten moment w życiu fanatycznego prześladowcy wyznawców Chrystusa okazał się przełomowy dla dalszego jego życia. Ukazał mu się Pan i wezwał po imieniu; więcej – zapytał z mocą, która Szawła powaliła na ziemię: „Dlaczego mnie prześladujesz?” On prześladował wierzących w Chrystusa, a okazało się, że to sam Jezus doznawał cierpień. Wspólnota Kościoła to przecież Jego Ciało, które doświadcza radości, ale też i bólu ze strony atakujących go. Patrzmy uważnie, jak Jezus daje się poznać Szawłowi i prowadzi go miłosiernie drogą przemiany. Nie objaśnia mu wiele, ale odsyła do tych, których do niedawna ścigał. Trzy „paschalne” dni – najprawdopodobniej na modlitwie, skrusze, refleksji i w poście – tyle trwało oczekiwanie Szawła na zapowiedziane wskazówki, które przyniósł mu posłany przez Pana Ananiasz. Zastanawiającym jest to, że w wyjaśnieniu danym Ananiaszowi na jego obiekcje co do osoby prześladowcy, Pan Jezus ani słowem nie wspomina o przeszłości Szawła. Natomiast pobrzmiewa radość przyszłej misji wybranego na apostoła, nie pozbawionej jednak cierpienia. Oto istota Ewangelii – Radosnej Nowiny – obecność Chrystusa w Kościele, która z największego fanatycznego prześladowcy czyni gorliwego apostoła.

2. Sakrament Obecności przemieniającej

Ale ta obecność Pana nie ograniczyła się bynajmniej do czasów św. Pawła. On pozostał w Kościele w Eucharystii, która jest sakramentem Jego zbawczej Obecności. „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne (...) i trwa we Mnie a Ja w nim”. To już nie symbol, piękna metafora, ale rzeczywisty Dar, który zapowiedziany w Kafarnaum, zostanie przekazany Kościołowi w Wieczerniku i na Golgocie. I odtąd ten Dar Obecności Pana nie przestanie być przekazywany wierzącym w sakramencie Eucharystii.

Jak pisał średniowieczny mistyk bł. Jan van Ruusbroec (1293-1381), kanonik regularny: „Pierwszym znakiem miłości jest to, że Jezus dał nam swoje Ciało do spożycia, swoją Krew do picia: oto rzecz niesłychana, która wymaga od nas podziwu i osłupienia. Rzeczą właściwą miłości jest dawanie zawsze i zawsze otrzymywanie.(...) Obdarowuje nas łaską głodu i pragnienia wiecznego. Zaspokaja ten głód i pragnienie dając swoje Ciało i Krew jako pokarm i jako napój. Kiedy je otrzymujemy z wewnętrznym oddaniem, Jego Krew pełna żaru i chwały płynie od Boga aż do naszych żył. Ogień rozpala się w naszej głębi i smak rzeczy duchowych przenika nasze dusze i ciała, smak i pragnienie. Sprawia, że stajemy się do Niego podobni, On żyje w nas, a my żyjemy w Nim”.

Oto Ewangelia – Radosna Nowina, którą Pan pragnie, abyśmy głosili całemu światu. Wpierw jednak potrzeba, byśmy codziennie przyjmowali ją z wdzięcznością i pokorą. Tylko w ten sposób nasze świadectwo będzie autentyczne i prawdziwe, choć z pewnością naznaczone losem samego Jezusa, którego miłość pozostaje zranioną raną otwartego Serca.

MODLITWA WIERNYCH

Przez Jezusa Chrystusa, który nieustannie karmi nas swoją Ewangelią oraz swoim Ciałem i Krwią, przedstawmy Bogu ufne prośby.

− Módlmy się za wspólnotę Kościoła, aby stawała się coraz czytelniejszym znakiem obecności Królestwa Bożego na ziemi.

− Módlmy się w intencji małżeństw zagrożonych rozbiciem, aby pomimo trudnych wymogów trwania w jedności, nie lekceważyli świętej obecności Pana w ich małżeństwie.

− Módlmy się za tych ochrzczonych, którzy z własnego wyboru lub ze względu na struktury społeczne żyją tak jakby Bóg nie istniał, aby się nie zamykali na najwyższą miłującą i zwycięską obecność zmartwychwstałego Pana.

− Módlmy się za zmarłych z naszych rodzin, aby cieszyli się pełnią życia w świętej obecności Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

− Módlmy się za siebie nawzajem, abyśmy umocnieni Słowem i Ciałem Pańskim byli apostołami radości Ewangelii i Eucharystii.

Wszechmogący Boże, Panie nieba i ziemi wysłuchaj modlitw Twojego ludu, który z wiarą Cię błaga przez Chrystusa, Pana naszego.

ZAKOŃCZENIE

Właśnie przeżyliśmy spotkanie z Panem. Nie jest to tylko i wyłącznie dar dla nas. Za tym darem kryje się zadanie, podobne do tego, jakie Bóg zlecił Ananiaszowi. Mamy pójść do domu naszych znajomych, bliskich, krewnych i pomóc im odzyskać duchowy wzrok. Mamy mieć odwagę mówić o żyjącym wśród nas Jezusie, który chce podarować każdemu pełnię radości życia. Na realizację tego zadania w VI ogólnopolskim Tygodniu Biblijnych sam Bóg nam błogosławi.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.