Daj mi poznać Twoje drogi Panie...

Jr 33,14-16; Ps 25; 1 Tes 3,12-4,2; Łk 21,25-28. 34-36

Rozpoczynający się Adwent zwraca naszą uwagę na konieczność czujnego oczekiwania na przyjście Pana. Słowo Boże ogłasza nam przyjście Boga do człowieka. Nie ogranicza się ono jednak do momentu narodzenia Jezusa, ani do Jego powrotu w dzień sądu. Przyjście Pana realizuje się w naszym „dziś” i od nas zależy, czy rozpoznamy drogi po których On przychodzi do nas...

Pierwsze czytanie

Bóg zapowiada wypełnienie danych swemu ludowi obietnic. Czyni to wtedy, kiedy rzeczywistość zagrożenia i niewoli dotyka Bożych wybrańców. Pomimo nieszczęść, Bóg pozostaje wierny swemu niewiernemu ludowi. Darem Bożym będzie królewski potomek Dawida, który przyniesie zbawienie i dokona dzieła sprawiedliwości. Drogi Boże różne są jednak od zamysłów ludzkich. Jeremiasz wskazuje nam tutaj drogę sprawiedliwości, która objawi się wraz z przyjściem Mesjasza. Sprawiedliwość to nie tylko wyrównanie ludzkich rachunków i pokonanie wrogów. Sprawiedliwość to wewnętrzna harmonia, jaką może się cieszyć odkupiony człowiek. Nawet jeśli do spełnienia dochodzi się trudnymi drogami, Bóg okaże swe zwycięstwo w dziele usprawiedliwienia człowieka. Dni łaski, które zwiastuje prorok Jeremiasz stają się już naszym udziałem!

Drugie czytanie

Święty Paweł wzywa wspólnotę w Tesalonice do czynnego oczekiwania na przyjście Pana. Droga Boża ma utorować się przede wszystkim w ich sercu. Wzrost wspólnoty to nie tylko jej zewnętrzne powiększenie, ale przede wszystkim coraz intensywniejsza wzajemna więź, czego przykładem jest sam Apostoł. Więzi te wymagają jednak stałej odnowy i gorliwości ze strony chrześcijan. Dlatego święty Paweł wzywa do wzrastania w miłości, co stanowi najlepszą drogę prowadzącą na spotkanie z Panem.

Ewangelia

Eschatologiczna mowa Jezusa, która poprzedza opis Jego męki, pokazuje uczniom i przyszłym pokoleniom chrześcijan cel ludzkiej historii. Wraz z przyjściem Jezusa cały wszechświat rozpoczął nowy etap swoich dziejów. Zapowiedzi proroków doczekują się wypełnienia – ludzkość doznaje daru zbawienia, który ma być zaczątkiem pełni szczęścia wiecznego. Droga Boża ostatecznie wiedzie ku życiu, nawet jeśli poszczególne jej etapy stanowią przejście przez śmierć. Znaki centrum historii, powtórnego przyjścia Pana odcisną się w całym kosmosie. Jednak oczekiwanie uczniów nie może charakteryzować się zatrwożeniem, jakie cechuje tych, którzy nie wierzą. Chrześcijanin oczekuje na chwalebne przyjście Pana, który jest miłością, dlatego jego oczekiwanie ma być wypełnione nadzieją! Wzrok uczniów ma kierować się ku niebu, nie po to, aby lękać się objawiających się znaków, ale by z ufnością czekać na Chrystusa. Ukierunkowanie się ku górze ma charakteryzować również ich codzienne postępowanie, aby przemijające dobra tego świata i doczesne troski nie przytłumiły nadziei na życie, które nie zna końca...

s. Jolanta Judyta Pudełko PDDM