„To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia”

1 P 2, 20 – drugie czytanie mszalne

Fragment napomnień dotyczących życia chrześcijan wśród innych ludzi.

„Człowiek, będąc jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego, nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego” (KDK 24). Jakby na przeciwległym do tego twierdzenia biegunie znajduje się szatańskie pytanie: „Czy za darmo Hiob czci Boga?” (Hi 1, 9). Ludzki bezinteresowny dar z siebie jest zagrożony przez dążenie do czerpania doraźnych, doczesnych korzyści z relacji z Bogiem – przez karykaturę zawierzenia. Mając pełną świadomość tego niebezpieczeństwa, Piotr Apostoł wyjaśnia sens wielu przeżywanych przez nas cierpień: „Radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa” (1 P 1, 6-7).

Pamiętajmy, że Chrystus, cierpiąc za nas, zostawił nam wzór i wzywa, byśmy Go naśladowali (por. 1 P 2, 21) także w chwilach doświadczeń.

ks. Jakub Dąbrowski