„Kto zachowuje Prawo,

mnoży ofiary”

Syr 35, 1 – pierwsze czytanie mszalne

Fragment wypowiedzi na temat relacji zachowywania Prawa do składania ofiar.

„Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał. Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym” (Ps 51, 18-19). Te słowa psalmu i wiele jeszcze innych wypowiedzi Pisma Świętego wskazuje na związek postępowania człowieka z kultem, jaki żywi w odniesieniu do Boga (por. Ps 50; Iz 1, 10-20; Oz 6, 6). Człowiek biblijny, podobnie jak ludzie dziś żyjący, borykał się z pokusą oddzielenia aktów związanych z czcią oddawaną Bogu od codziennych wyborów moralnych do tego stopnia, że Jeremiasz porównał tę sytuację religijnej schizofrenii do jaskini zbójców (por. Jr 7, 11) – jedynego miejsca, w którym złoczyńcy, zbrodniarze potrafią zachowywać się we właściwy sposób. Alternatywą dla tego rodzaju pokusy jest podporządkowanie całego życia Bogu i wymaganiom, które z tego faktu wypływają – jest to jedyna droga do odnalezienia pokoju serca: „Postępującym bez skazy ukażę Boże zbawienie” (Ps 50, 23).

Uczyńmy z naszego życia „ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz (…) rozumnej służby Bożej” (Rz 12, 1).

ks. Jakub Dąbrowski