Wysławiajcie Pana,

Boga naszego

padnijcie przed

podnóżkiem stóp Jego,

bo On jest święty.

Ps 99, 5 – psalm responsoryjny

Psalmista w Ps 99 śpiewa pieśń Bogu-Królowi, który w suwerenny sposób rządzi światem i jego historią.

Potężny Bóg, władca wszechświata i historii staje się bliski Narodowi Wybranemu poprzez Przymierze. Zniża się ku człowiekowi i przekazuje mu swe Prawo. Kwintesencją prawa jest Dekalog, który, wyryty na kamiennych tablicach, był przechowywany w Arce Przymierza. Arka jako znak bliskości Boga była w Izraelu traktowana jako nadzwyczajna świętość. To prawdopodobnie o jej tronie znajdującym się w syjońskiej świątyni psalmista mówi jako o „podnóżku stóp Jego”. Wzywa więc do wysławiania Boga za jego pełne miłości zbliżenie się do człowieka. Bliskość ta była nieustannie celebrowana w liturgii jerozolimskiego przybytku.
W Nowym Przymierzu Bóg stał się jeszcze bliższy człowiekowi; stał się bliski w sposób najbardziej radykalny: sam stał się człowiekiem. Bliskości tej doświadczamy w Kościele, który jest uprzywilejowanym miejscem obecności Pana i z którym On sam się utożsamia. O Kościele - przybytku Nowego Przymierza, Nowym Jeruzalem - napisze św. Jan w swym Objawieniu: „Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI” (Ap 21, 3).

Cieszmy się bliskością Pana!

Ks. Grzegorz Domański