„Jeden duch i jedno serce

ożywiały

wszystkich wierzących”

Dz 4, 32 – pierwsze czytanie mszalne

Fragment opisu życia chrześcijan u początków Kościoła.

„Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17, 21)… Słowa tej modlitwy Jezusa przynaglają nas – Jego uczniów do budowania jedności między sobą. Jan Paweł II wzywa do krzewienia duchowości komunii (por. Jan Paweł II, Novo millennio ineunte, 42-45), która ma swoje źródło w tajemnicy Trójcy Świętej – w jedności Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ten doskonały wzór jedności skłania nas – wierzących, byśmy sami stawali się darem dla sióstr i braci, a także ich postrzegali jako dar Boga dla nas. Świadectwo życia chrześcijan jest przecież jednym z podstawowych i niezbędnych warunków owocnego proklamowania Ewangelii w świecie: „Aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył…” (J 17, 21).

Na miarę naszych możliwości czyńmy Kościół „domem i szkołą komunii” (Jan Paweł II, Novo millennio ineunte, 43).

ks. Jakub Dąbrowski