Wszystko, co żyje, niechaj chwali Pana.

Ps 150, 6 – psalm responsoryjny

Powyższe słowa pochodzą z psalmu, który wzywa całe stworzenie do oddania chwały Stwórcy.

Jan Paweł II w następujący sposób rozważa ostatni werset Ps 150: „I tak dochodzimy do ostatniego wiersza Psalmu 150. Słowo hebrajskie oznaczające «żywych», którzy chwalą Pana, wskazuje — jak już powiedzieliśmy — na tchnienie życia, ale również na coś głębszego, wewnętrznego, będącego istotą człowieka. Możemy przyjąć, że życie całego stworzenia jest hymnem pochwalnym na cześć Stwórcy, jednakże dokładniej można by powiedzieć, że pierwsze miejsce w tym chórze zarezerwowane jest ludzkiemu stworzeniu. W człowieku, będącym rzecznikiem całego stworzenia, wszystko, co żyje, chwali Pana. Każdy nasz oddech, oznaczający również samoświadomość, świadomość i wolność (por. Prz 20, 27), staje się hymnem i modlitwą całego pulsującego we wszechświecie życia.”
Pieśń chwały całym swym życiem śpiewała św. Cecylia, patronka muzyki kościelnej i dnia dzisiejszego.

Niech wszystko, co w nas żyje, chwali Pana!

Ks. Grzegorz Domański