Złóż, Jeruzalem,

szatę smutku i utrapienia swego,

a przywdziej wspaniałe szaty chwały,

dane ci na zawsze przez Pana.

Ba 5, 1 – pierwsze czytanie mszalne

Prorok, wypowiedziawszy najpierw słowa nagany, pociesza swój naród pognębiony uciskiem niewoli babilońskiej.

Człowiek w swym życiu doznaje ucisków, cierpień, niepowodzeń. Taka jest człowiecza kondycja; tak też wyglądała historia Narodu Wybranego. Szukając przyczyn takiego stanu rzeczy, nie można przeoczyć przyczyny najważniejszej, fundamentalnej, którą jest niewierność, odejście od Boga, słowem – ludzki grzech. Tę prawdę wielokrotnie starali się uświadomić Izraelowi prorocy, powtarzając, iż przyczyną nieszczęść jest niewierność przymierzu.
Jednak nawet wtedy, gdy człowiek zdradza, Bóg pozostaje wierny. Wierność Boga jest jedynym ratunkiem dla zagubionego człowieka. Wierność Boga swoim obietnicom jest też motywem radości, do jakiej wzywa Jeruzalem prorok Baruch.
Do radości jest wezwany przede wszystkim lud Nowego Przymierza, który na własne oczy ogląda spełnianie się Bożych obietnic; jesteśmy wezwani my, chrześcijanie, stanowiący nowe Jeruzalem.

Cieszmy się wiernością Boga!

Ks. Grzegorz Domański