"Chcę przynęcić niewierną oblubienicę,

na pustynię ją wyprowadzić i mówić do jej serca".

Powyższy werset stanowi część „mowy” Jahwe o niewierności Narodu Wybranego (Oz 2, 1-25).

Historia niewierności Narodu Wybranego przeplata się na kartach Biblii z interwencjami miłosiernego Boga, który zawsze szuka swej oblubienicy – Izraela. Tym razem ustami proroka Ozeasza Jahwe zapowiada kolejną interwencję, kolejne wyzwolenie Izraela ze skutków jego własnej niewierności, a motyw pustyni przywołuje na myśl te największe wyzwolenie – wyzwolenie z niewoli egipskiej (zob. Oz 2, 17). Bóg pozostaje wierny mimo ciągle powtarzającej się niewierności narodu – oblubienicy.
Historia ludzkiej niewierności i nieodwołalnej wierności Boga powtarza się także w erze chrześcijańskiej: Ciągle ze swymi niewiernościami stajemy wobec Tego, który zawsze jest wierny swemu przymierzu miłości.

Chwalmy Pana za Jego łaskę i wierność (por. Ps. 138, 2)!