Wszyscy ci,

których prowadzi Duch Boży,

są synami Bożymi

Św. Paweł zapisuje ręką Tercjusza powyższe słowa, gdy wyjaśnia charakter życia według Ducha i przeznaczenie chrześcijan do chwały. 

Każdy, kto w chrzcie i bierzmowaniu został zanużony i umocniony  w Duchu Świętym ma wielki powód do radości. Przyjął bowiem Tego, który zstąpił na Apostołów. I oto teraz jak w świątyni zamieszkuje w Nim Bóg. Jeżeli strzeże swego serca w czystości, otrzymuje pouczenie o Jedynej Prawdzie. Zostaje wyposażony w moc do postępowania zgodnie z Jej nauką. Staje się święty świętością tegoż Boga, jeżeli pełni uczynki zgodne z udzielonymi mu darami łaski. O ile człowiek jest podobny do swojego ojca przede wszystkim za sprawą przekazanych genów, o tyle staje się synem Bożym ze względu na upodabnianie sie do Ojca poprzez działanie. Przez posłuszeństwo Bogu odtwarza bowiem w sobie obraz Boży zatarty przez grzech pierwszych rodziców. W ten sposób podąża drogą wiodącą do dziedzictwa, które mu się należy, podobnie jak synowi udział w majątku ojca. A przeznaczonym jemu majątkiem jest życie nie znające kresu.

Poddajmy się prowadzeniu przez Tego, który został zesłany, abyśmy mieli życie wieczne!