Oto Bóg jest moim zbawieniem,

będę miał ufność i bać się nie będę.

Są to słowa mesjańskiej nadziei i dziękczynienia za dzieło wyzwolenia, którymi Naród Wybrany zwraca się do Boga.

Przesłanie Biblii jest niezmiernie bogate, tak jak bogata jest historia relacji pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Spośród wielorakich wątków przesłania biblijnego na czoło wysuwa się jednak ten poruszony przez proroka Izajasza w powyższych słowach z dzisiejszej liturgii mszalnej: Bóg jest moim zbawieniem, Bóg jest ostoją mojej nadziei i ufności – nawet pośrodku nieprzyjaciół. Treść dzisiejszej uroczystości w szczególny sposób przybliża nam chrześcijański fundament owej ufności i nadziei – przebite serce Zbawiciela – bezsprzeczny dowód Jego śmierci i symbol skrajnego wyniszczenia (zob. J 19, 34 – dzisiejsza ewangelia mszalna), które prowadzi do zwycięstwa zmartwychwstania

„Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę” (Hbr 23).