„Po mnie przyjdzie Ten,

któremu nie jestem godny

rozwiązać sandałów na nogach.”

Są to słowa Jana Chrzciciela, które Paweł cytuje podczas przemówienia w Antiochii Pizydyjskiej.

Podczas swego przemówienia Paweł przywołuje najważniejsze momenty historii zbawienia, która konsekwentnie zmierzała ku przyjściu Mesjasza. Wśród tych momentów Apostoł wymienia działalność Jana Chrzciciela. Według żydowskich przekonań, opartych na proroctwie Malachiasza (Ml 4, 5-6), przyjście Mesjasza miało być poprzedzone pojawieniem się na ziemi proroka Eliasza. To właśnie Jan Chrzciciel występuje w roli Eliasza, a swoim pojawieniem się wypełnia wspomniane proroctwo (zob. np. Mt 11, 14).
Jan Chrzciciel całą swoją osobą i działalnością wskazuje na tego Najważniejszego, który go nieskończenie przewyższa – na Jezusa. Jego życie można więc uznać za typ życia prawdziwie chrześcijańskiego, które przyczynia się do wzrostu królestwa Bożego.

„Wszystko, cokolwiek cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa” (Kol 3, 17).