 |
 |
|
Uczeni dostarczają nam wiele możliwości poznawania nie tylko Biblii ale historii jej przekazywania w czasie. Dzisiaj zapraszamy do obejrzenia: |
Kodeks Aleksandryjski jest manuskryptem powstałym między 400 a 440 rokiem po Chr. Nakeży on do grupy czterech wielkich kodeksów biblijnych, obok Kodeksów Synajskiego oraz Watykańskiego; jest też jednocześnie jednym z najwcześniejszych i najbardziej kompletnych świadków Biblii Greckiej. Obecnie można go zwiedzić także w Dziale Manuskryptów British Library w Londynie, przy okazji tej wizyty warto obejrzeć także Kodeks Synajski, przechowywany w tym samym miejscu.
Pierwotny kształt kodeksu obejmował 820 kart pergaminowych, z których do czasów obecnych zachowały się 773 karty: 630 przekazujące tekst Starego Testamentu a 143 - Nowego. Podzielono go na cztery tomy (składające się kolejno z 279, 238, 118 oraz 144 kart). Trzy pierwsze tomy obejmują Stary Testament w wersji przekazanej przez Biblię grecką, wraz z apokryfami: 3 Księgą Ezdrasza, 3-4 Księgą Machabejską, Psalmem 151 oraz Psalmami Salomona. Z tej części zginęło 10 kart (1 przekazująca 1 Sm 12,17 - 14,9 oraz 9 poświadczających Ps 49,20 - 79,11). Czwarty tom zawiera cały Nowy Testament wraz z Listami Klemensa. Nowy Testament uboższy jest o 30 kart (25 pierwszych kart Ewangelii Mateusza, która rozpoczyna się od Mt 25,6; 2 karty z Ewangelii Jana obejmujące J 6,50 - 8,52; trzy karty Drugiego Listu do Koryntian - 2 Kor 4,13 - 12,6)
Tekst kodeksu nie zawiera następujących wierszy:
- Mk 15,28;
- Łk 22,43-44 (krwawy pot Jezusa);
- Pericopa adulterae (J 7,53-8,11);
- Dz 8,37; 15,34; 24,7; 28,29;
- Rz 16,24.
Kodeks Aleksandryjski jest ważnym rękopisem w dyskusji nad autentycznością pericope adulterae, pomimo iż w tym fragmencie brakuje dwóch kart (Jan 6,50-8,52). Jednak liczba linijek tekstu dowodzi, iż nie było go w tekście, gdyż dla tego fragmentu brakuje w kodeksie miejsca (podobnie jak w przypadku Kodeksu Efrema)
Teraz również Ty możesz go zbadać i obejrzeć: KLIKNIJ TUTAJ.
