Alleluja (hebr. hall^elujah wysławiajmy Jahwe), radosne wezwanie do sławienia Boga.

W Starym Testamencie „Alleluja” występuje jako tytuł, wprowadzenie lub zakończenie szeregu tzw. psalmów Hallelu (Ps 104-106, 111-118, 135-136, 146-150). Biorąc pod uwagę starożytny sposób sporządzania rękopisów, mogą niekiedy powstać wątpliwości, czy „Alleluja” stanowi zakończenie poprzedzającego czy początek następnego psalmu (por. Liber Psalmorum cum Canticis Breviarii Romani, R 1945 - Ps 113, 116-117). Dość wcześnie „alleluja” stało się, wraz z „amen”, rodzajem końcowej aklamacji po odśpiewaniu hymnów w uroczystościach liturgicznych (Ps 106,48 oraz 1 Krn 16,36; 3 Mch 7,13). „Alleluja” akcentuje radość Izraela jako Ludu Bożego, cieszącego się zbawczą opieką Jahwe (por. Tb 13,18). Podobnie i apokaliptyczny hymn w NT (Ap 19,1.3.4.6) śpiewem „alleluja” wyraża triumf chórów niebieskich po upadku Babilonu-Nierządnicy.

Lech Stachowiak

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.