UZDROWIENIE GŁUCHONIEMEGO (Mk 7 31 – 37)

Do egzegezy określonego fragmentu wybrałem metodę historyczno krytyczną, za pomocą której dokonam wyodrębnienia perykopy podziału strukturalnego, analizy i konkluzji.

Mk 7,31 – 37   31 Znowu opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.  32 Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę.  33 On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka;  34 a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się!  35 Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.  36 Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali.  37 I pełni zdumienia mówili: «Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę». 

1.        Wyodrębnienie perykopy:

a.             Kryterium miejsca:

W wersecie 31 Marek określa miejsce pobytu Jezusa nad Jeziorem galilejskim. Werset 24 wskazuje na pobyt Jezusa w okolicy Tyru i Sydonu. Miejsce pobytu Jazusa zmienia sie dopiero od Mk 8, 10. gdzie odpływa z uczniami w okolice Dalmanuty.

b.            Kryterium czasu:

W Mk 8, 1. znajduje się charakterystyczny dla Marka zwrot  W owym czasie, który stwierdza ze dalsze wydarzenia mają miejsce w innym czasie niż powyższa perykopa. Również werset 7, 31. wskazuje nam, że opis uzdrowienia głuchoniemego dokonuje sie w innym czasie niż opis wydarzenia w Mk 7, 24 – 28.

c.             Kryterium osób:

Po opisie uwolnieniu córki Syrofenicjanki, znajduje się opis uzdrowienia głuchoniemego. W wydarzeniu tym uczestniczą świadkowie zdarzenia i sam głuchoniemy. O obecności uczniów nie ma mowy, ale z analizy fragmentu 8, 1. możemy wysunąć wniosek, ze uczniowie towarzyszyli Jezusowi.

d.            Kryterium tematyki:

Wydarzenia opisane w tej perykopie mówi o uzdrowieniu głuchoniemego. Opis ten zawarty jest pomiędzy perykopą o uwolnieniu córki Syrofenicjanki, a drugim rozmnożeniem chleba. Takie umiejscowienie perykopy jest charakterystyczne dla Ewangelii Marka.

2.        Struktura perykopy:

a.             Wprowadzenie (w. 31).

b.            Przyprowadzenie głuchoniemego (w. 32).

c.             Opis uzdrowienia (w. 33 - 35).

d.            Zakończenie (w. 36 - 37).

3.        Analiza Egzegetyczna

a.      Wprowadzenie w. 31

Charakterystycznym miejscem akcji jest Jezioro Galilejskie. Jezus przemierzając okolice Dekapolu, jakby specjalnie pragnie ominąć Galileę. Wydarzenia więc mają miejsce w krainie pogańskiej gdzie większość ludności była pogańska. Wcześniej na tych terenach dokonał egzorcyzmu (Mk 5).

b.      Przyprowadzenie głuchoniemego w. 32Tutaj przyprowadzili mu głuchoniemego. Nie wiadomo czy był on żydem czy poganinem. Ci którzy go przyprowadzili chcieli aby położył na niego ręce. Prośba ta wypływać mogła z przekonania że uzdrowienia można dokonać tylko przez kontakt fizyczny. Jezus często przy uzdrowieniach na chorych kładł ręce – może owi ludzie byli świadkami podobnych cudów, lub przynajmniej o nich słyszeli.  c.       Opis uzdrowienia w. 33 – 35

Jezus biorąc chorego na bok, zaznacza że cud nie jest widowiskiem, które można oglądać. Przez gesty których dokonuje, chce przygotować głuchoniemego do cudu, którego chce dokonać. Jezus nie mógł przemówić do chorego, dlatego czyni to przez charakterystyczne gesty. Wkłada więc palce w uszy chorego, a śliną zwilża jego wargi. W myśli starożytnych ślina miała właściwości uzdrawiające. Sposób postępowania Jezusa jest inny niż się spodziewano (nie nakłada rąk). W ten sposób Marek może chcieć zaznaczyć że to działanie Jezusa nie jest magicznym obrzędem.

Jezus patrzy w niebo (podobnie jak przy rozmnożeniu chleba Mk 6,41), jest to gest który oznacza modlitwę. Wypowiedziane przez Jezusa słowo Effatha jest słowem aramejskim prawdopodobnie, oryginalnym słowem jakie wypowiedział Jezus.

d.      Zakończenie w. 36 – 37Jezus zakazuje mówić świadkom wydarzenia, o tym uzdrowieniu. Świadkami mogli być ludzie którzy przyprowadzili głuchoniemego. Oni jednak nie milczą ale rozpowiadają to co się wydarzyło. Słowa ludzi Dobrze wszystko uczynił mogą nawiązywać do księgi rodzaju (Rdz 1,31). Jezus przez swoje czyny kontynuuje dzieło swojego Ojca.

4.        Kontekst

Perykopa ta znajduje się w kontekście opowiadań o cudach Jezusa których dokonuje pośród pogan. Przed uzdrowieniem, mamy opis wskrzeszenia córki pewnej Syrofenicjanki, a następnie opis cudownego rozmnożenia chleba.

5.        Miejsca paralelne

W żadnej Ewangelii nie ma ścisłego miejsca paralelnego, do tej perykopy. U Mt 15,29-31, znajduje się krótka narracja, o uzdrowieniach dokonywanych przez Jezusa nad Morzem Galilejskim.

6.        Konkluzja

Marek pokazuje że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem, który spełnia zapowiedzi mesjańskie ST (Iz 35,5). Jezus uzdrawia również pogan co wskazuje na powszechność misji Jezusa. Cuda które działa nie są sztuczkami magicznymi dokonywanymi na pokaz, ale są autentycznym znakiem Królestwa Bożego.

kl. Jan Hawryliszyn

MWSD we Wrocłwiu