ks. Wacław Borek,
ks. Andrzej Demitrów

EWANGELIA I EUCHARYSTIA

– KLUCZOWE WYZWANIA LUDZKIEJ WOLNOŚCI

SOBOTA, 10 MAJA

Kończymy Tydzień Biblijny, który motywuje nas do rozpoczęcia lub pogłębienia codziennego kontaktu z Chrystusem obecnym w słowach Pisma Świętego. Istnieje niebezpieczeństwo, że staniemy po stronie tych uczniów Jezusa, którzy szemrali i mówili: „Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?” Słowa Jezusa są jednak Duchem i Życiem. Pomimo niepowodzeń i trudności w codziennej lekturze Pisma Świętego, nie chcemy odejść od Jezusa. Wierzymy, że On ma dla nas słowa życia wiecznego. Prośmy więc w tej Eucharystii o światło Ducha Świętego, które pozwoli nam odkryć Boże wezwanie, jakie Chrystus do nas kieruje w swoim słowie.

Liturgia słowa: Dz 9, 31-42; Ps 116; J 6, 55. 60-69

HOMILIA

„Ciało moje jest prawdziwym pokarmem,
a Krew moja jest prawdziwym napojeni”.

Te słowa są szokujące i prowokują szemranie słuchaczy Jezusa: „Trudna jest ta mowa, któż jej może słuchać?” (J 6,60). Faktycznie, bazując jedynie na ludzkim rozumie ludzie chcą przyjąć tylko to, co sami uznają za słuszne, racjonalne, w granicach doczesności. Ich serce pozostaje zamknięte na „Ducha, który daje życie” na „Słowa dające życie”, które wypowiada Jezus. Wobec oporu ludzi, ich zamknięcia, a nawet odejścia Pan Jezus nie zmienia nic ze swego nauczania. Przy Nim zostaje jedynie krąg Dwunastu, do których kieruje pełne bólu i nadziei pytanie: „Czyż i wy chcecie odejść?” (J 6,67). Oto pytanie wolności, w którym pobrzmiewa drżenie serca Boga przepełnionego miłością do człowieka, w trosce o jego szczęście, ale też w szacunku dla wolności jego serca, dla wyboru, który ma dokonać.

1. Ewangelia – dar Życia

Warto przytoczyć w tym miejscu znamienne słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane na Tor Vergata czternaście lat temu do młodzieży w Rzymie: „«Czyż i wy chcecie odejść?» (J 6,67). Chrystusowe pytanie przekracza wieki i dociera aż do nas, domaga się od nas osobistej odpowiedzi i pobudza do decyzji. Jaka jest nasza odpowiedź? (…) Wokół was rozbrzmiewa wiele słów, jednak tylko Chrystus ma słowa, które nie ulegają wytarciu z biegiem czasu, ale pozostają na wieki. Okres (młodości), który przeżywacie, narzuca wam pewne rozstrzygające wybory: specjalizację w studiach, ukierunkowanie w pracy, samo zaangażowanie w społeczeństwie i w Kościele. Ważne jest, byście zdali sobie sprawę, że wśród tak licznych pytań, jakie przed wami stają, rozstrzygające pytania nie dotyczą tego, «co». Zasadnicze pytanie dotyczy tego, «kto»: do kogo się udać, za kim pójść, komu zawierzyć swoje życie. Myślicie o swoim wyborze w sferze uczuć i, jak sądzę, przyznacie, że tym, co naprawdę liczy się w życiu, jest osoba, z którą decydujemy się je dzielić. Uważajcie jednak! Każda osoba ludzka jest nieuchronnie ograniczona: nawet w najbardziej udanym małżeństwie trzeba liczyć się z pewnymi rozczarowaniami. A więc, drodzy przyjaciele: czyż nie potwierdza to tego, co słyszeliśmy od Apostoła Piotra? Każda istota ludzka prędzej czy później będzie musiała zawołać wraz z nim: «Do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego». Tylko Jezus z Nazaretu, Syn Boży i Syn Maryi, przedwieczne Słowo Ojca, zrodzone przed dwoma tysiącami lat w Betlejem Judzkim, jest w stanie zaspokoić najgłębsze pragnienia ludzkiego serca. W pytaniu Piotra: «Do kogóż pójdziemy? » zawiera się już odpowiedź dotycząca drogi, jaką należy iść. Jest to droga, która prowadzi do Chrystusa”.

2. Eucharystia – dar Miłości

Św. Piotr wyznaje: „A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga” (J 6,69). Oto credo, które Kościół przez wieki powtarza za św. Piotrem i wraz z nim. W tym wyznaniu pełnym miłości znajdujemy oparcie i moc w obliczu nowych sytuacji i wyborów. Tak było w dniu inauguracji pontyfikatu świętego Jana Pawła II, tak jest obecnie w posłudze papieża Franciszka.

Pamiętamy, że misterium Eucharystii było i pozostaje miejscem wyznawania tego credo, a dla niewierzących jest znakiem sprzeciwu. Świadczy o tym słaba świadomość uczestniczących i łatwość w rezygnowaniu z niedzielnej Eucharystii na rzecz innych spraw. Ale u podłoża takich postaw jest brak odkrycia miłującej obecności Pana w naszej codzienności i słaba wiara w Niego. Stąd bolesne odejścia, a nawet zdrady. Paradoksalnie, Eucharystii, która jest szczytem miłości Boga do człowieka wielokroć sprzeciwia się ludzka niewiara i egoizm – nasze grzechy i postawa niezrozumienia, nieprzyjęcia i odrzucenia. Wynagradzajmy Panu za własne grzechy i za grzechy innych, a zwłaszcza za brak dojrzałej wiary w Jego Ewangelie i Eucharystię.

MODLITWA WIERNYCH

Przykład Maryi, która rozważała wszystkie sprawy Boże w swoim sercu i sama, jako pierwsza wcielała w życie słowa wypowiedziane przez Jej Syna Jezusa, niech pomoże nam w ufnej modlitwie zwrócić się z prośbami do Boga.

− Módlmy się za Kościół – Matkę naszą, aby z troską i odwagą przekazywał swoim dzieciom wszystkie słowa Bożego objawienia zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji.

− Módlmy się o dar wzrastania w świętości dla kapłanów, którzy na co dzień posługują w naszych świątyniach głosząc Ewangelię i przewodnicząc Eucharystii.

− Módlmy się w intencji rodzin, aby stawały się Kościołami domowymi, w których słucha się Ewangelii i miłuje Eucharystię.

− Módlmy się w intencji bezrobotnych, aby nie zniechęcali się do twórczego życia, ufając jednocześnie bezgranicznie Bożej Opatrzności.

− Módlmy się za nas samych, abyśmy nie tylko angażowali się w regularne czytanie Pisma Świętego, ale także żyli na wzór Matki Najświętszej każdym usłyszanym Słowem Boga.

− Módlmy się za zmarłych z naszych rodzin, którzy wierzyli w Jezusowe słowa życia i mogli w pełni radości uczestniczyć w Uczcie niebieskiej.

Boże Ojcze, który podarowałeś Kościołowi wzór wiary Piotra, naucz nas być posłusznymi Kościoła. Spraw, byśmy miłując Go jak matkę byli Twoimi prawdziwymi dziećmi. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

ZAKOŃCZENIE

Kończymy szósty, ogólnopolski Tydzień Biblijny. Nie wolno nam zmarnować tych łask, które każdy z nas otrzymał. Dziękujmy za dar Ewangelii i dar Eucharystii, które przebóstwiają nasze dusze i cała oraz uwrażliwiają na potrzeby bliźnich. Do naszej wdzięczności dołączmy mocne postanowienie regularnego karmienia się Słowem Bożym. Niech ono wyznacza drogę życia w tym świecie i niech nas prowadzi do Nieba! Jednocząc się z wyznaniem wiary Szymona Piotra, przyjmijmy na siebie również trud prowadzenia innych drogą Ewangelii, która wiedzie do Jezusa, do zmartwychwstałego Pana – naszego Zbawieciela. Na realizację wszystkich naszych poczynań nam wszystkim tu zgromadzonym i całemu Dziełu Biblijnemu niech Bóg błogosławi.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.