Bezgrzeszny staje się grzechem?
Św. Paweł w II Czytaniu w Środę Popielcową zapisał: "ON TO DLA NAS GRZECHEM UCZYNIŁ TEGO, KTÓRY NIE ZNAŁ GRZECHU, ABYŚMY SIĘ STALI W NIM SPRAWIEDLIWOŚCIĄ BOŻĄ" - 2 Kor 5, 21. Dlaczego Paweł tak nazwał Jezusa? Przecież Mszał wprost mówi, że "JEZUS BYŁ DO NAS PODOBNY WE WSZYSTKIM, OPRÓCZ GRZECHU".
Trzeba na początek stwierdzić, że nie tylko Mszał podaje przytoczone słowa, ale pochodzą one z Pisma Świętego, a dokładniej stanowiąc kompilację dwu wersetów z Listu do Hebrajczyków (2,17; 4,15). By jednak zrozumieć sprzeczność między tymi dwoma stwierdzeniami, należy zwrócić uwagę na ważny aspekt języka św. Pawła, jego retorykę.
Przedstawiając prawdy wiary, św. Paweł bardzo często posługuje się dwiema technikami oratorskimi – paradoksu oraz dwuznaczności. Dlatego też w listach św. Pawła spotkać możemy zdania, które brzmią dziwnie przy pierwszej lekturze, ale po ich przemyśleniu są wyrażone po mistrzowsku, jak np. stwierdzenie, że Abraham „wbrew nadziei uwierzył nadziei” (Rz 4,18). Podobną sytuację mamy w przypadku stwierdzenia dotyczącego tego, że Jezus stał się grzechem.
Przede wszystkim należy zrozumieć dwuznaczność terminu „grzech”, którą znajdujemy w tym wersecie. Termin ten, w drugim miejscu, oznacza czyn przekraczający Prawo, który skutkuje zerwaniem bliskiej więzi z Bogiem, natomiast w pierwszym odnosi się do potocznego rozumienia grzechu, którym jest niesława, spowodowana haniebną śmiercią poprzez powieszenie na drzewie (zob. Pwt 21,22-23; Joz 8,29; Est 2,23; Dz 5,30). O tym, że Chrystus nie jest sprawcą grzechu w życiu chrześcijan pisze wyraźnie św. Paweł w Liście do Galatów: „jeżeli to, że szukamy usprawiedliwienia w Chrystusie, poczytuje się nam za grzech, to i Chrystusa należałoby uznać za sprawcę grzechu. A to jest niemożliwe” (2,17).
Przyjęcie śmierci, która ściągała na skazańca klątwę, skutkowało usunięciem grzechu od wszystkich, którzy złamali Prawo Starego Przymierza. Ściągnięcie na siebie i pokonanie klątwy (z punktu widzenia) Starego Przymierza, sprawiło, że wszyscy, którzy jednoczą się z Chrystusem w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, mają śmiały przystęp do Boga, ponieważ zostali oczyszczeni krwią Chrystusa, który złożył sam siebie w ofierze, stając się jednocześnie ofiarą, kapłanem i ołtarzem. Ta najdoskonalsza ofiara zastąpiła wszystkie ofiary Starego Przymierza i wprowadziła nowy poziom relacji wobec Boga – odkupiony Krwią Chrystusa. Jest to stan de facto doskonalszy niż stan pierwotnej niewinności, bo każdy z ludzi został oczyszczony na mocy dobrowolnie przyjętej ofiary samego Boga. Dlatego też w tym paradoksalnym stwierdzeniu o bezgrzesznym Bogu, który stał się grzechem, kryje się głęboki opis uniżenia Boga do człowieka.
Jesteś na facebooku? My też! :)
Zapraszamy do dyskusji na temat powyższej odpowiedzi na naszej facebook'owej stronie!
"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)
Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu około tygodnia, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".
Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.
