15 Jeśli Mnie miłujecie, będziecie zachowywali moje przykazania.
16 A Ja będę prosił Ojca i da wam innego Wspomożyciela aby pozostał z wami na zawsze,
17 Ducha Prawdy, którego Świat nie jest w stanie przyjąć, ponieważ ani Go nie widzi, ani nie zna. Wy Go znacie, bo przebywa wśród was i będzie w was.
18 Nie pozostawię was sierotami, lecz powrócę do was.
19 Jeszcze trochę, a świat już Mnie nie zobaczy. Wy jednak będziecie Mnie widzieć, ponieważ Ja żyję i wy będziecie żyć.
20 W owym dniu poznacie, że Ja jestem w moim Ojcu, wy we Mnie, a Ja w was.

Ewangelia na poniedziałek, 11 mają, 2009 r. (J 14, 21-26)

21 „Kto zna moje przykazania i postępuje według nich, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, doświadczy miłości mego Ojca i Ja także go umiłuję i mu się objawię”.
22 Juda, lecz nie Iskariota, zapytał Go: „Panie, co sprawiło, że masz objawić się nam, a nie światu?”.
23 Jezus mu odpowiedział: „Każdy, kto Mnie miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go. Przyjdziemy do niego i będziemy u niego mieszkać. 24 Ten, kto Mnie nie miłuje, nie przestrzega mojej nauki. Nauka, jednak, której słuchacie, nie jest moja, lecz Ojca, który Mnie posłał.

25 Powiedziałem to, przebywając jeszcze wśród was. 26 A Wspomożyciel – Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, pouczy was o wszystkim oraz przypomni wszystko, co wam powiedziałem".

Wspomożyciela – użyte tu w tekście gr. słowo parakletos, czyli dosłownie 'przywołany' (łac. advocatus), oznacza 'orędownika', 'obrońcę', lub też 'pocieszyciela'.

pokój – słowo to pojawia się w Ewangelii według Św. Jana dopiero tutaj i w dalszej części będzie mieć bardzo ważne znaczę nie (J 16,33).

Pokój (zob. Słownik) jest owocem Zmartwychwstania Jezusa (J 20,19.21.26).

Ewangelia na wtorek, 12 mają, 2009 r. (J 14, 27-31a)

27 Pozostawiam wam pokój, obdarzam was moim pokojem. Ale Ja nie obdarzam was w taki sposób, jak czyni to świat. Nie pozwólcie, aby wasze serca były wstrząśnięte i nie lękajcie się.
28 Słyszeliście przecież, co wam powiedziałem: Odchodzę, lecz powrócę do was. Gdybyście Mnie miłowali, to rozradowalibyście się, że idę do Ojca. Ojciec bowiem jest większy ode Mnie.
29 A mówię wam to teraz, zanim się stanie, abyście uwierzyli, gdy to nastąpi.
30 Już nie będę długo z wami rozmawiał, gdyż nadchodzi władca tego świata, który nie ma nic wspólnego ze Mną.

31a Trzeba jednak, aby świat zrozumiał, że miłuję Ojca i tak postępuję, jak On mi polecił.
31b Wstańcie, chodźmy stąd!

wstrząśnięte – zob. J 14,1+. W rozdziale 14 rozwinięta została myśli o wyzwoleniu wierzących od śmierci. Znaczące jest to, że zaczyna się on i kończy (w. 27) wezwaniem do tego, aby uczniowie Jezusa nie przeżywali tego, co On sam przeżywał w zetknięciu ze śmiercią (J 11.33; 12,27; 13,21), której panowanie ostatecznie pokonał.

władca tego świata – pozostałe wzmianki o władcy tego świata pojawiają się w kontekście sądu, który dokonał się nad przeciwnikiem Boga (J 12,31: 16,11). Ta wypowiedź zdaje się natomiast sugerować. Że władza szatana nad światem nie tylko nie jest ograniczona, ale nawet czasowo ogranicza ona działania Jezusa.

Obietnica Ducha Wspomożyciela. Jezus przygotowuje uczniów na moment swojego odejścia do Ojca. Czas Jego nieobecności pośród uczniów nie jest okresem pustki czy odwrócenia się Boga od tych, których Jezus zgromadził. Obecność Jezusa wśród uczniów będzie kontynuowana przez Wspomożyciela, czyli Ducha Świętego (w. 26), który jest Duchem Prawdy (w. 17; por. J 15,26). Uczniowie znają Ducha, bo Duchem są słowa Jezusa (J 6,63), ale Duch nie został im jeszcze dany (J 7,39). Nastąpi to dopiero po Zmartwychwstaniu Jezusa (J 20,22). Jezus odchodzi, lecz Jego odejście nie jest ostateczne. Zapowiada bowiem swój powrót (w. 28), który może dotyczyć albo Jego przyjścia po Zmartwychwstaniu, opisanego w samej Ewangelii, albo przyjścia na końcu czasów. Wezwanie Jezusa Wstańcie, chodźmy stąd! (w. 31) znajduje swoją logiczną kontynuację w J 18,1. Wskazywałoby to, że rozdziały J 15 – 17 nie należały do pierwotnego kształtu Janowej Ewangelii i zostały dodane później. Ich treść jest jednak nawiązaniem do nauki Jezusa, przez którą w sposób wystarczający przygotował uczniów na wydarzenia, które miały się rozegrać podczas Jego Męki i Zmartwychwstania.