Kamieniołomy Salomona (fot. ks. Marcin Zieliński)
W okolicy Bramy Damaszku znajduje się wejście do groty zwanej Grotą lub Kamieniołomem Salomona. Jaskinia została odkryta przypadkowo w roku 1854, lecz istniało wiele wzmianek historycznych, mówiących o jej istnieniu. Prawdopodobnie tutaj pozyskiwano kamienie do budowy pierwszej świątyni, o czym wspomina 1Krl 5, 15-17. Wydaje się, że również w czasach Heroda Wielkiego (37-4 a.C.) miejsce to służyło jako kamieniołom. O grocie pisze także Józef Flawiusz, gdy opisuje mury miasta, skonstruowane w czasach Heroda Agryppy I (41-44 d.C.). W pismach żydowskich, począwszy od III w. d.C., miejsce to jest nazywane Grotą Sedecjasza. W podziemiach znajduje się niewielka, naturalna cysterna, która napełnia się wodą, sączącą się przez szczeliny w sklepieniu Groty. Zbiornik ten jest nazywany „Łzami Sedecjasza”. Legenda głosi, że powstał on, gdy król Sedecjasz, chroniąc się w jaskini, opłakał świątynię, zniszczoną podczas najazdu Chaldejczyków.
Jaskinia, którą można aktualnie zwiedzać, ma około 200 długości i rozciąga się w kierunku południowo-wschodnim. Z czasów starożytnych pozostały jedynie ślady pracy antycznych kamieniarzy, nacięcia w skałach, które czyniono, aby odłupać blok skalny.
Ks. Marcin Zieliński
