Z różańcem w dłoniach i słowem św. Jana Pawła II w sercu
W czwartek, 16 października 2025 r., w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu odbyła się modlitwa różańcowa przygotowana przez Kleryckie Koło Dzieła Biblijnego Diecezji Radomskiej. Nabożeństwu przewodniczył ks. dr hab. Jacek Kucharski, moderator Dzieła Biblijnego im. św. Jana Pawła II Diecezji Radomskiej. Rozważania do tajemnic różańcowych przygotowali alumni V roku – Wojciech Orczykowski i Hubert Popis. Teksty te, inspirowane myślą św. Jana Pawła II, stanowiły duchową refleksję nad znaczeniem modlitwy różańcowej w życiu chrześcijanina oraz nad tajemnicą obecności Maryi w historii zbawienia. Spotkanie modlitewne miało szczególny wymiar, gdyż odbyło się w 47. rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Wspominając ten niezwykły dzień, wspólnota seminaryjna dziękowała Bogu za pontyfikat Papieża Polaka, który nieustannie zachęcał do modlitwy różańcowej, nazywając ją „modlitwą serca”. Całość nabożeństwa przebiegła w atmosferze skupienia i wdzięczności. Wspólna modlitwa była nie tylko wyrazem pamięci o św. Janie Pawle II, ale także zachętą do codziennego rozważania Słowa Bożego i pogłębiania relacji z Maryją, Matką Kościoła.
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
W ciszy Jordanu rozpoczyna się publiczna misja Jezusa. Ojciec objawia Jego tożsamość – „To jest mój Syn umiłowany”.
Św. Jan Paweł II także usłyszał głos Boga w swoim sercu – najpierw w czasie wojny, potem w trudnych latach komunizmu, aż po dzień wyboru na papieża. Przyjął to wezwanie z pokorą, wiedząc, że jest tylko narzędziem w ręku Boga.
Panie, naucz nas, tak jak św. Jan Paweł II, słuchać Twojego głosu i odpowiadać z odwagą na każde powołanie.
2. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej
Maryja, obecna w Kanie, wskazuje na Jezusa – Źródło prawdziwej radości i miłości. Cud przemiany wody w wino był znakiem Bożej obecności w codzienności.
Św. Jan Paweł II przez całe życie był wiernym sługą Maryi – jego zawołanie Totus Tuus było nie tylko dewizą papieską, ale duchową drogą. Uczył nas, że prawdziwa radość i sens życia płyną z posłuszeństwa Jezusowi.
Maryjo, prowadź nas do Jezusa, tak jak prowadziłaś św. Jana Pawła II. Ucz nas zaufania i wierności.
3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Jezus nie przyszedł potępić świata, ale zbawić go. Głosił Ewangelię miłości, przebaczenia i pokoju.
Tak też czynił św. Jan Paweł II – jego pontyfikat był jednym wielkim wołaniem o nawrócenie serc, o budowanie cywilizacji miłości, o przebaczenie nawet w najtrudniejszych warunkach.
Nie bał się stawać w prawdzie i wzywać świata – także możnych tego świata – do opamiętania i szacunku dla godności człowieka.
Panie, daj nam serce gotowe nawracać się każdego dnia i odwagę głosić Ewangelię czynem i słowem.
4. Przemienienie na Górze Tabor
Na Górze Tabor Jezus objawia swoje bóstwo, by umocnić uczniów przed trudnymi chwilami. Także Jan Paweł II miał swoje „góry Tabor” – chwile modlitwy, ciszy i adoracji, z których czerpał siłę do zmagania się z chorobą, cierpieniem, samotnością.
Ukazywał światu, że świętość nie jest oderwana od codzienności – że można być promieniem światła nawet w cieniu krzyża.
Jezu, przemieniaj nasze serca. Daj nam Twoje światło, byśmy umieli rozpoznawać Twoją obecność w każdej chwili życia.
5. Ustanowienie Eucharystii
Ostatnia Wieczerza – największy dar Miłości. Eucharystia – centrum życia Kościoła i źródło siły każdego chrześcijanina.
Jan Paweł II był papieżem Eucharystii. Wielokrotnie klękał przed Jezusem ukrytym w Hostii, ucząc nas, że prawdziwa wielkość rodzi się z uniżenia. To w Eucharystii znajdował pokój, moc i światło, które rozlewał potem na świat.
Panie Jezu, ucz nas miłości do Twojego Ciała. Daj nam głód Eucharystii, jakiego doświadczał św. Jan Paweł II.
