Jak żyć?
Jak żyć, aby osiągnąć życie wieczne. Czy należy dosłownie rozumieć słowa Jezusa i tylko postawa św. Franciszka jest warunkiem zbawienia. A może wystarczy uwolnić się od natręctwa, szalonej pogoni za dobrami, chorobliwych ambicji i apetytów na pomnażanie i dzięki temu zachować właściwe relacje z Jezusem?
Przede wszystkim podstawą życia, która będzie pomocna zdobyciu życia wiecznego jest współpraca z Bożą łaską. Na podstawie odkupieńczej śmierci Jezusa, każdy człowiek został usprawiedliwiony i posiada możliwość zbawienia. Choć często mówi się, że do osiągnięcia zbawienia potrzebne jest przestrzeganie przykazań, to jest to tylko część prawdy. Te wyznaczają człowiekowi zewnętrzne granice pozostawania w sferze łaski, natomiast zdobycia Królestwa Bożego wymaga poruszania się ku górze, ku Bogu. Pogłębianie więzi z Nim wymaga osobistej bliskiej relacji o charakterze oblubieńczym.
Współpraca z łaską zakłada chęć kierowania duszy przez człowieka ku sferze duchowej, religijnej, co wymaga oderwania od rzeczy materialnych. Choć nie oznacza to, że pozbycie się własności jest warunkiem koniecznym dla pozostania chrześcijaninem, niezbędną postawą jest dystans wobec swojego dobytku. Zatroskanie o niego sprawia, że człowiek staje się przekonany o własnej wystarczalności, a ta zamyka na go na potrzebę pomocy z zewnątrz, nie tylko od ludzi ale od Boga.
Jezus wielokrotnie pouczał o tym, że dobra człowieka nie są w stanie pomóc mu w wypełnieniu najważniejszego zadania: przygotowania się na przyjęcie łaski Boga. Dlatego też w przypowieści o bogatym głupcu (Łk 12,15-21) przedmiotem krytyki staje się przekonanie o tym, że zgromadzone dobra, które wystarczą do końca życia wyznaczają spełnienie celu życia i zwalniają człowieka z jakichkolwiek dalszych zabiegań o jakość życia, szczególnie duchowego.
Chrześcijanin nie może jednak popadać w drugą skrajność: dobra materialne same w sobie nie są złem. Są one także darem Boga, ale tak jak każdy dar wymagają właściwego z nich korzystania. Przypowieść o Łazarzu (Łk 16,19-31) krytykuje bogacza nie za posiadanie własności, ale zamknięcie na Boga, do którego prowadzi znajomość Pisma Świętego, oraz zamknięcie na drugiego człowieka, niewrażliwość na jego potrzeby. Tak więc choć rozdanie dobytku jest przedstawione jako warunek do osiągnięcia najpełniejszego możliwego na ziemi stanu bliskości z Bogiem („jeśli chcesz być doskonały...” – zob. Mt 19,21), ma ono przedstawić najpełniejszy ideał, do którego wierzący powinni dążyć.
Jesteś na facebooku? My też! :)
Zapraszamy do dyskusji na temat powyższej odpowiedzi na naszej facebookowej stronie!
"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)
Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu około tygodnia, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".
Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.
