Pytanie:
Jak wyjaśnić słowa w Biblii Dz 5:38-39: "Więc i teraz wam mówię: Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich. Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem."
Jest wiele religii np. buddyzm która dłużej trwa niż chrześcijaństwo. Czy wobec tego buddyzm jest z Boga , prawdziwą religią bo trwa tyle lat? Na pewnym serwisie udzielono odpowiedzi na takie pytanie ale ono jest dla mnie nie zrozumiałe, liczę na Was. Ten wers często się przytacza na prawdziwość chrześcijaństwa ale wtedy adwersarze odpowiadają przykładem buddyzmu. Jak to więc rozumieć?
Słowa Gamaliela i podane przez niego przykłady miały skłonić Sanhedryn o konieczności niewyolbrzymiania sprawy. Przywódca Apostołów już nie żyje, zaś ruch przez niego stworzony przeżywa poważny kryzys. Pozostawienie tej sprawy własnemu biegowi może być sprawdzianem genezy i znaczenia nowych poglądów. Gamaliel w ten sposób także ustrzega członków Sanhedrynu przed wszczynaniem walki, która w żadnym wypadku nie może być celowa. Z biegiem czasu okazało się, że jednak chrześcijaństwo, w przeciwieństwie do innych wystąpień przetrwało, gdyż nie była to sprawa czysto ludzka.
Miałbym jednak wątpliwość, czy aby korzystając ze Słowa Bożego uzasadniać prawdziwość lub nie innych religii. Inna sprawa, czy można rzeczywiście uznać buddyzm za religię w sensie ścisłym, czy rzeczywiście istnieje tam bóstwo, któremu oddaję się kult?
Chrześcijaństwo ma swoje korzenie głęboko w Starym Testamencie. Trzeba nam pamiętać tutaj o trzech zasadach interpretacji Pisma Świętego: ciągłości, nieciągłości i całkowitej nowości.
Bóg Stwórca z pierwszych wersetów Starego Testamentu jest Bogiem chrześcijan (Rdz 1,1; Ap 4,11). Nie jest to Bóg, który jest uosobieniem mocy tego świata (słońce, księżyc, gwiazdy, życie, śmierć), ani też Bóg filozofów (Arystoteles – nieporuszony poruszyciel, choć istnieją też „bogowie dalsi”; Platon – wszechświat bogiem wielkim i dobrym).
Bóg pragnie życia i rozwoju. Stworzenie rozwija się w dziejach tak, że staje się historią, historia zaś przedłuża stworzenie. Gdyby nie było rozwoju ludzkość byłaby bez historii, człowiek bez biografii i wolności. Bóg rozpoczynając stworzenie zaryzykował historię grzechu. Ludzka egzystencja to rozdźwięk pomiędzy tym, kim człowiek był i mógłby być, a kim się stał. Bóg Stwórca nie programuje stworzenia, ale zostawia wolność. Bóg nie pozostawia jednak człowieka samemu sobie. W konkretnym momencie rozpoczyna Bóg przemianę jednego konkretnego człowieka – Abrahama (Rdz 12,1-3). Istotą wiary biblijnej jest doświadczenie Boga. Bóg objawia się w historii i pod postacią historii. Bóg objawia się człowiekowi w pełny i ostateczny sposób w Jezusie Chrystusie. W odróżnieniu od innych założycieli wielkich religii. Jezus Chrystus:
- Nie tylko głosi Słowo Boże, ale jest Słowem
- Nie tylko oświeca, ale sam jest światłem
- Nie tylko uzdrawia, ale sam jest Uzdrowieniem, Zbawcą
- Nie tylko daje pokarm, ale sam jest Chlebem
- Nie tylko ożywia, ale sam jest Życiem.
Chrześcijanin to człowiek Chrystusa, który wchodzi na drogę zbawienia:
- Naśladując swego Mistrza i Pana
- Służąc, tzn. odnajdując Boga tam, gdzie się ukrył – w drugim człowieku
- Rozciągając przykazanie miłości aż po miłość nieprzyjaciół
- Niosąc swój własny krzyż
W odróżnieniu od innych wierzeń, czy religii, gdzie stawia się:
- Na miejscu wiary – poznanie
- Niepowtarzalność życia i płynącą stąd odpowiedź za nie zastępuje się przeświadczeniem o możliwości wielu egzystencji
- W miejscu odkupienia przez odpuszczenie grzechów w ofierze Jezusa Chrystusa stawia się samo zbawienie przez „zintegrowanie”, „przepracowanie winy”
W chrześcijaństwie Bóg ofiaruje każdemu człowiekowi zbawienie w Chrystusie. On jest Pośrednikiem zbawienia. Nikt nie może sam się zbawić. Przez Chrystusa i w Chrystusie każdy został zaproszony do uczestnictwa w zbawieniu. Chrystus objawia Boga Trójjedynego, który nie jest bytem nieosobowym, energią, nirwaną, Absolutem, Wieczną Samotnością. Bóg jest Ojcem nie tylko jako Stwórca. Jest On wiecznie żyjącym Ojcem w relacji do Syna – Chrystusa.
Na koniec jeszcze zobaczmy, czym jest Kościół widziany z perspektywy wiary:
- Matką rodzącą do wiary, udzielając sakramentów, współdziałając dla naszego zbawienia
- „Sakramentem” – święty dar Boga uosobiony w posłannictwie biskupów, prezbiterów
- „Mistyczne Ciało Chrystusa” urzeczywistniające w świecie zbawcze działanie Boga w Duchu Jezusa Chrystusa
- Lud Boży, który pielgrzymuje drogami historii niosąc ludziom pełnię zbawienia, czyniąc świat bardziej ludzkim i wiodąc go ku ostatecznej postaci Królestwa Bożego
Wyjątkowość chrześcijaństwa nie wynika z faktu, że istnieje tyle lat, ale przede wszystkim z faktu, że jest to wspólnota, która swoje korzenie ma w samym Bogu. Nie koło wzajemnej adoracji, ale miejsce i sposób spotkania człowieka z Bogiem, swoim Stwórcą i Zbawicielem prawdziwie Żyjącym.
ks. Sławomir Korona
"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)
Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu kilku dni, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".
Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.
